Film jest w porządku, ale nic ponad to. Wcale nie jest aż tak bardzo antykatolicki jak mówi wielu recenzentów. Jest tp po po prostu dobrze zrobiony film o autentycznej historii, o której trzeba mówić. Nie jest za bardzo drastyczny. Były już bardziej mocne filmy. Mullan oskarża zarówno kościelne hiererarchiczne wynaturzenia, ale także składa winę słusznie na rodziców. Ciekawe dlaczego nikt tego nie zauważa. Jest scena w której dziewczyna może uciec, ale wraca się bo rozumie, ze nie ma dokad.
Mullan nie oskarza ani wiary, ani Kościoła, ani nawet zakonnic. Zadaje jednak pytanie jak Kościół i rodzice mogli do tego dopuścić? W tej mierze Kościół jest własnie winny.. Wiara w pewnym momencie staje się pustym rytuałem...
Jednak film Mullana nie ma w sobie jakiejś wielkości. Sceny posuwają akcję do przodu, aktorki grają dobrze, ale... Brakuje jakiejś metafory, symbolu, tajemnicy...To film, który powienin powstać, ale nie zostanie długo w naszej pamięci... Nie rozumiem za co dostał nagrode za najlepszy film w Wenecji... Ocena 6/10