szczerze powiedziawszy, scena gdzie mąż wyjawia zdradę, z punktu widzenia emocjonalnego nie należała do rzeczywistych.
nie wyobrażam sobie zachować takiego spokoju, kiedy dowiaduje się, od najbliższej mi osoby w życiu "hej kochanie, bzykam i kocham inną" . Co do reszty wypowiedzi zgadzam się.

ps. nie rządzi nami fatum ani przeznaczenie a instynkty.

Obojętne jak nazwiemy wymówki: zły los, nieodgadnione fatum czy nieokiełznane instynkty. To bez znaczenia. A scena wyznania właśnie dlatego jest prawdziwa, że zraniona kobieta przez chwilę próbuje jeszcze zachować godność (to nie spokój - wewnątrz wszystko się gotuje). Ale przecież tylko przez chwilę - zaraz potem wybucha i nawet okłada męża pięściami.

przy czymś takim szybko zapominasz o godności. wierz mi.

Jedni zapominają, inni nie. Ilu ludzi - tyle reakcji, ale nawet w tej scenie trwa to wszystko ledwie parę chwil. Dla mnie zupełnie prawdopodobne.

czlowiek, którym rządzą instynkty jest idiotą

"Nie planowałem tego, stało się" - bo durny facet myślał, że tocząca się ze szczytu śnieżna kula będzie coraz mniejsza... To trochę tak jak z papierosami: wezmę kilka zapalę, a potem nałóg... i dziwienie się "nie planowałem tego, samo się stało"... no po prostu przerażająca krótkowzroczność.

Jest w tym dużo pychy i myślenia życzeniowego: że drobne świństewka same się z czasem rozejdą po kościach, nie wiedząc od tym że biologa (tu pożądanie) ma nad świadomością dużo większą siłę ( - w jedną i drugą stronę, słynne powiedzenie "duch ochoczy a ciało słabe" ) i jeśli na początku źle je ukierunkujemy to potem już nie my nim rządzimy a ono nami.

Fenomenalne są te długie ujęcia, trwające po kilkanaście minut. Tak wiele realizmu i dramatyzmu dodają...