Nicolas Winding Refn ("Drive") chciał pisać scenariusz z Chatem GPT. AI odesłała go do psychologa

Jednym z tematów leżących u podłoża strajku scenarzystów i aktorów jest kwestia wykorzystania sztucznej inteligencji do tworzenia filmów. Nicolas Winding Refn - twórca "Drive", "Neon Demon" i serialu "Kowbojka z Kopenhagi" - przyznał tymczasem, że próbował napisać scenariusz przy pomocy chatbota ChatGPT. Niestety, sztuczna inteligencja uznała, że autor "potrzebuje pomocy specjalisty" - i nie chodziło raczej o profesjonalnego scenarzystę.   

Dlaczego aktorzy strajkują? Przeczytajcie TUTAJ.
 

ChatGPT nie chciał współpracować z Refnem

Jeśli zaczniesz zadawać kontrowersyjne pytania albo poruszać tematy, które nie są obecnie akceptowane, ChatGPT się wyłącza, powiedział Refn w wywiadzie dla IndieWire. Bardzo szybko napotkałem ten problem: za każdym razem, gdy o coś pytałem, dostawałem odpowiedź "nie mogę tego skomentować" albo "poszukaj pomocy specjalisty" albo wręcz "zadzwoń na tę infolinię".

Uznałem, że jeśli twoja praca jest zaaprobowana przez jakiś czat, może to dobry system ostrzegania, że tekst wymaga poprawek. Cały ten eksperyment był dla mnie bardzo interesujący. Myślałem, że wykorzystam twórczo ChatGPT, ale skończyło się na tym, że wciąż się z nim kłóciłem. Przestałem więc go używać i tyle, podsumował reżyser.

Refn nie jest pierwszym filmowcem, który spróbował wykorzystać sztuczną inteligencję do napisania scenariusza. Charlie Brooker, twórca "Black Mirror", przyznał niedawno, że chciał wykorzystać AI do pomocy przy pisaniu, ale efekty tej współpracy były słabe.

"Kowbojka z Kopenhagi" - zwiastun

 

AI dobra do robienia masówki, a nie dla sztuki?

Refn nie wyklucza przydatności AI w tworzeniu masowego "kontentu". Ale nie wróży mu świetlanej przyszłości, jeśli chodzi o oryginalne, artystyczne wypowiedzi.

Technologia od zawsze nam pomaga i poszerza nasze możliwości. Patrzę więc na sztuczną inteligencję jako na narzędzie, wyjaśnia twórca. Oczywiście, jeśli posiłkujecie się nią, żeby stworzyć coś co jest łatwo kopiowalne, kryje się w tym niebezpieczeństwo. Wszystko sprowadza się do pytania, po co tworzymy treści i dlaczego są one tak łatwe do powielenia?