Iwona Katarzyna Pawlak 

Na świat przyszła w Sulechowie, niewielkiej miejscowości w województwie lubuskim. Już od dziecka przejawiała talenty artystyczne - chętnie brała udział w szkolnych przedstawieniach, śpiewała w chórze, uwielbiała taniec. Nic dziwnego, że po ukończeniu VII Liceum Ogólnokształcącego im. Jarosława Dąbrowskiego w Zielonej Górze, postanowiła zdawać na Wydział Aktorski do Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi, do której dostała się za pierwszym podejściem. Tym większy był to sukces, że do egzaminu przygotowywała się samodzielnie. Studia ukończyła w 1986 r., a rok później odebrała upragniony dyplom.
Pod koniec nauki w szkole otrzymała szansę, która nieczęsto się zdarza. Zbigniew Kuźmiński poszukiwał aktorki do roli Justyny Orzelskiej w adaptacji powieści Elizy Orzeszkowej "Nad Niemnem". Na przesłuchanie została zaproszona również Iwona. Wkrótce otrzymała telefon, że jej kandydatura jest brana pod uwagę. Jakiś czas później dostała wiadomość, że to właśnie ona zagra młodą szlachciankę z Korczyna. Wbrew pozorom, aktorka miała obawy, czy przyjąć rolę, jednak jej mąż, Jacek Pawlak, przekonał ją, że nie powinna się zastanawiać, tylko zrobić wszystko, żeby grana przez nią postać była wiarygodna. Film spodobał się publiczności, a jej kreację aktorską odebrali pozytywnie zarówno krytycy, jak i widzowie. Produkcję obejrzało około 7 milionów osób. Do dziś wielu ludzi kojarzy ją z rolą Justyny.
Aktorka nie spoczęła na laurach i podjęła się kolejnych wyzwań. Wkrótce rozpoczęła pracę w Teatrze Nowym w Łodzi. Nigdy nie miała też problemu ze zmianą wizerunku na potrzeby roli, czego dowodem jest choćby jej udział w filmie Krzysztofa Krauzego "Nowy Jork, czwarta rano", gdzie pojawiła się w rudych włosach i mocnym makijażu.
O tym, że nieobce jej było ryzyko, świadczy też wyjazd za granicę - najpierw do Australii, potem Nowej Zelandii. Pracowała tam jako modelka i aktorka. Udało jej się zdobyć rolę w serialu nowozelandzkim "Gloss", gdzie zagrała Melody, a także w filmie, który wyreżyserował Marvin J. Chomsky - "Braterstwo Róży". Partnerowała w nim takim aktorom, jak Robert Mitchum, Michael York, David Morse. Chociaż życie na drugim krańcu świata było ekscytujące, Iwona zdecydowała się wrócić do Polski.
Ponownie znalazła się na dużym ekranie, tym razem dzięki filmowi "Porno". Następnie otrzymała angaż w biograficznym obrazie "Leśmian". Zagrała tam niezwykle interesującą i niebanalną postać Dory Lebenthal, muzy i kochanki tytułowego bohatera. 
W 1991 roku Iwona przeniosła się do Poznania., gdzie najpierw występowała w Teatrze Nowym, a następnie - w latach 1992 - 1996 - w Teatrze Polskim. Nadal też pojawiała się w filmach, o czym świadczą tytuły: "Siwa legenda", "Obywatel świata", "Kawalerskie życie na obczyźnie" czy "Dwa księżyce". Nie miała też obaw przed zagraniem w typowo męskim kinie, dlatego przyjęła propozycję, jaką złożył jej Władysław Pasikowski, w głośnym obrazie "Psy II: Ostatnia krew", gdzie wcieliła się w postać żony Waldemara Morawca, którego zagrał Cezary Pazura.
W 2007 roku wystąpiła w Teatrze Narodowym w sztuce "Miłość na Krymie" Sławomira Mrożka, gdzie była carycą Katarzyną. Przedstawienie wyreżyserował Jerzy Jarocki. Pięć lat później ukończyła studia podyplomowe - zarządzanie w mediach dla producentów filmowych i telewizyjnych - w Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie.
Po dłuższej przerwie Iwona zaczęła o sobie przypominać widzom, dzięki gościnnym udziałom w takich serialach, jak: "Na dobre i na złe", "Plebania", "39 i pół" czy "Prawo Agaty".  Z kinowych produkcji można ją było zobaczyć w filmach "Facet (nie)potrzebny od zaraz" i "Jack Strong".