film
Nie lubię poniedziałku
1971
1h 38m
Historie kilku osób, które borykają się z przeciwnościami losu w feralny poniedziałek.
Nie lubię poniedziałku
reżyseria Tadeusz Chmielewski
scenariusz Tadeusz Chmielewski
produkcja Polska
premiera 27 sierpnia 1971 (Światowa i polska premiera kinowa)
Ranking ról
Opis filmu Nie lubię poniedziałku
Rzecz dzieje się pewnego feralnego poniedziałku w Warszawie. Bohaterem zaś jest zbiorowość - kilkanaście osób, których pechowe i skomplikowane perypetie słabiej lub silniej zazębiają się ze sobą. "Nie lubię poniedziałku" to satyra na polską rzeczywistość wczesnych lat siedemdziesiątych. Codzienność ukazana jako świat absurdu.
Informacje o filmie Nie lubię poniedziałku
na podstawie Tadeusz Chmielewski (dialogi)
studio Zespół Filmowy "Plan"
tytuł oryg. Nie lubię poniedziałku
inne tytuły I Hate Monday Międzynarodowy
I Don't Like Mondays Wielka Brytania
więcej
Gdy Bohdan Łazuka odchodzi spod restauracji Sofia o godzinie 2:17, jest już wyraźnie rano i słoneczniej, niż w następnej scenie z mleczarzami, którzy o 5:29 zaczynają rozwozić mleko, a także w jeszcze następnej scenie z sąsiadami i listonoszem o 6:01. Dodatkowo po wyjściu z baru wbija korbę w tory, które wydają się być dwa kroki od samochodu, ale te, którymi się oddala są znacznie dalej.
Gdy kobieta, do której Wicherek zwraca się z telewizora, wyłącza budzik, wąska wskazówka wskazuje szóstkę. Jednak gdy odkłada go na miejsce, wskazówka znajduje się na dwunastce. Dodatkowo zegar wskazuje godzinę 5:25, mimo że mleczarze, którzy już są pod blokiem, pojawiają się w filmie wcześniej, a wtedy zegarynka informuje, że jest 5:29.
Film został nakręcony w Warszawie (Polska).
Film pt. "Nie lubię poniedziałku" należy z pewnością do jednych z najlepszych produkcji polskiej kinematografii. Mimo upływu ponad trzydziestu lat od jego powstania, nadal cieszy się rzeszą wielbicieli w każdym wieku. Fabuła filmu rozgrywa się w latach siedemdziesiątych XX wieku, a ściślej mówiąc - 15 września w Warszawie, w poniedziałek. Film... więcej
Znajdź filmy, które mogą Cię zainteresować
W skrócie:
Jest to "zlepek" codziennych sytuacji, myśle że reżyser zrobił to genialnie. Pokazane są czasy "za komuny"
Polecam!
Dziś niestety już się nie kręci takiego kina.
śmieszne sytuacje, tylko niektore:
- Dziecko któremu chce się "siku" i niebiescy zawożą go na komende (jakby nie mógł iśc "pod dzewko") a dziecko...
Jeśli kocham Polskę to właśnie za ten film. Taka kultura, taka piękna Polskość w nim dominuje, brak chamstwa, złośliwości, kultu pieniądza i dużo śmiechu, czasem przez łzy. Ten film w swej wymowie przypomina " Kabaret Starszych Panów " jest taki kulturalny jak się niegdyś o ludziach mówiło. Piękny film, z dobrą akcją i...
więcej
