film
Podwójne życie Weroniki
La Double vie de Véronique1991
1h 38m
W Polsce i Francji żyją dwie dziewczyny, które nie wiedzą o sobie nawzajem, a mimo to łączy je magiczna więź.
Podwójne życie Weroniki
reżyseria Krzysztof Kieślowski
scenariusz Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Piesiewicz
produkcja Francja, Polska, Norwegia
premiera 15 maja 1991 (Światowa) , 6 października 1991 (Polska premiera kinowa)
Ranking ról
Opis filmu Podwójne życie Weroniki
Tego samego dnia, o tej samej godzinie przychodzą na świat dwie dziewczynki. Jedna w Krakowie, druga w Clermont - Ferrant. Otrzymują takie same imiona, mają takie same zainteresowania artystyczne i są podobne jak dwie krople wody. Nic o sobie nie wiedząc czują się ze sobą związane...
Informacje o filmie Podwójne życie Weroniki
boxoffice $1 999 955 w USA
na podstawie Marcin Latałło (dialogi)
studio Canal+ / Norsk Film / Sidéral Productions
tytuł oryg. La Double vie de Véronique
inne tytuły The Double Life of Weronika (alternatywna pisownia) Międzynarodowy
The Double Life of Veronique Międzynarodowy
The Double Life of Véronique Wielka Brytania
The Double Life of Véronique USA
więcej
Postać Alexandre'a Fabbri miał zagrać włoski reżyser Nanni Moretti, jednak rozchorował się i zastąpił go Philippe Volter.
Krzysztof Kieślowski w roli Weroniki chciał obsadzić Andie MacDowell. Kontrakt był już gotowy, tylko nie podpisany. Ostatecznie MacDowell dostała inną propozycję i zrezygnowała.
Krzysztof Kieślowski zaproponował rolę tytułową Juliette Binoche, która była wtedy zajęta pracą przy filmie "Kochankowie na moście" i musiała odmówić. Ostatecznie główna kreacja w filmie przypadła Irène Jacob.
Dwie małe dziewczynki żyły w różnych światach. Jedna w szarym, a druga w kolorowym. W niewytłumaczalny sposób utworzyła się między nimi więź, która pozwoliła im uczyć się na nie swoich błędach. Podobną bajkę stworzył jeden zbohaterów "Podwójnego życia Weroniki" - mogłaby ona być opisem całego filmu, ale czy bajka rzeczywiście była bajką?... więcej
Znajdź filmy, które mogą Cię zainteresować
Jeśli widzę, dajmy na to, pomidora ze śmietaną leżącego na stole w kuchni. Interpretuję go jako pomidora ze śmietaną. Dochodzę do wniosku, że mogę go zjeść, bo jest to pomidor ze śmietaną. Nie widzę w nim np. szpinaku, wątróbki, czy innego drugiego dna. Jest to zwykły pomidor ze śmietaną.
Jeśli widzę film, dajmy na...
przeczuciach i trudnych do nazwania, nieracjonalnych związkach między ludźmi. Nie można pokazać zbyt dużo - znika tajemnica. Nie można pokazać zbyt mało - nikt nic nie zrozumie. (...) Nie mówię, że ten film musi się wszystkim podobać. Przeciwnie. Uważam, że jest to film dla określonej grupy ludzi. (...) Ci ludzie...
Neuromer 37 punktów
mike_ainsel 32 punkty
Zanka 30 punktów