Saura to dla mnie nr 1 hiszpańskiego kina. Ten film jednak, choć świadomie ascetyczny, nie zrobił na mnie wrażenia. Piękny taniec, choć bez fajerwerków w postaci strojów i kolorów. Uwiecznił po prostu świetnych tancerzy i sfilmował ich taniec. Lekkie rozczarowanie.

Pierwsza część Trylogii Flamenco.
Carlos Saura w hermetycznym świecie tańcu flamenco zamyka sztuka Lorki o miłości, nienawiści, tęsknocie jednostki, tradycji i folklorze Andaluzji. Taniec i to, co pomiędzy krokami wyzwala się opowiada historię, która wydarzyła się 1928 roku w Hiszpanii w Nijar, panna młoda uciekła...

Czyste piękno.
Uwielbiam filmy Saury, zwłaszcza te taneczne. Klimat, taniec, gitary, zapateados i palmas, i to wystarczy i aż nadto.
Pierwszy diagonal przy palmas... chciałabym, żeby moje lekcje tańca tak wyglądały :)

urzekający jak mało co. Ascetyczny, prosty do bólu i piękny. Nic na siłę - Saura nie próbuje wciskać nam pulsujących, żywych barw, czy też zagrywek z plastycznym, tanecznym montażem, obrazami w rytmie flamenco. Niemal nieważne o czym to wszystko traktuje, fabuły i tak dalej. Ten film jest piękny tak po prostu. Taniec,...

kurde, właśnie obejrzałem go po raz któryś i powiem Wam, że aż mi gorąco. To jest jakiś fenomen, że w takim teatrze ekspresji jest miejsce na prawdę wyrazu aktorskiego. prawdę najprawdziwszą, że aż tak brzydko powiem. jest tu dla mnie ukazane coś niesamowicie istotnego - piękno procesu pracy nad dziełem. temat...

w ktorym pary tancza a zmieniaja sie wydarzenia????