Ja powiem tak - miałam inne oczekiwania. Spodziewałam się filmu ukazującego wielki dramat dorastania w tamtych czasach, pełnego napięcia i strasznych scen ulicznych walk, tudzież pałowania niewinnej młodzieży. Zamiast tego dostałam film o dość zwyczajnym dorastaniu, z luźną, epizodyczną fabułą. Ta mozaika obrazków z życia młodego chłopaka zirytowała wiele z komentujących tu osób. Inni poczuli się oszukani przez niedostatek punkowej muzyki, którą obiecywały zajawki filmu.

Mnie WCK wydało się prawdziwsze właśnie przez to, że nie pokazywało tych "prawdziwych tragedii". Polskie kino nie umie poruszać pewnych tematów bez popadania w martyrologiczne tony - jednak Borucuchowi się udało. Naprawdę nie było tak, że w PRL każdy walczył na barykadzie. Wszyscy dostawali w dupę od władz w ten czy inny sposób, ale to były małe ludzkie dramaty, a nie jakieś męczeństwo za ojczyznę, za które należy wynosić na ołtarze.

To co mi się podoba w tym filmie, to sensownie pokazane dojrzewanie. Z początku bunt wydaje się tylko jednym z atrybutów młodego wieku, jak pierwsze doświadczenia z używkami i z seksem. W przypadku Janka to jak wyważanie otwartych drzwi (tolerancyjni rodzice). Dopiero potem bohaterowie znajdują uzasadnienie dla swojej postawy, znajdują prawdziwe, sensowne powody do buntu. I wbrew pozorom to nie jest bunt przeciwko władzy ludowej jako takiej. To raczej manifestacja niezgody na to, żeby ktoś inny decydował o naszym życiu. To może być SB, dająca dziewczynie i jej rodzinie bilety w jedną stronę, cenzura dyktująca co wolno grać, a czego nie, a nawet kochający ojciec, który mówi 'za rok pójdziesz na studia'.

Druga rzecz, która mi się spodobała - sposób pokazania doświadczenia śmierci przez młodego człowieka. Zwyczajnie i prosto, tak jak tego doświadczył każdy z nas. Bez żadnego Janka Wiśniewskiego, który padł i na drzwiach ponieśli go. Niemalże odetchnęłam z ulgą, kiedy to zobaczyłam.

I na koniec - muzyka i zdjęcia - piękne.

WCK nie jest może wiekopomnym dziełem, ale nieźle jak na początek. Miły oddech od wszechogarniającej polskiej papy i popeliny.