Czemu piszecie, że jest ,,omotany w jakimś celofanie"..??? Film jest piękny, pełen świeżości, nostalgii za dawnemi czasy, pełnymi tandety, ale jakże prawdziwymi !!!
Gdzie teraz szukać takiej radości z życia ??? Chyba tylko, jak się kolejną, pieperzoną planszę w Wiedźminie cholera przejdzie...
A zdjęcia do niego - cudne!
Ja w czasach naszego bohatera byłem kilka lat młodszy, też pamiętam te samolociki puszczane na wietrze, z obracającymi się skrzydłąmi...też zaczynałęm od punka, tylko,że bębniłem na garach...marzyłem o romansie ze starszą, doświadczoną kobietą...
Ale bardziej konkretnie i na serio :
Odebrałem film bardzo osobiście, sam jestem prawie 20-ścia lat żołnierzem i widzę wielu żołnierzy uwikłanych w tamtych czasach w sprawy, na które zupełnie nie mieli wpływu. Andrzej Chyra to dla mnie prawdziwy patriota, człowiek i ojciec zarazem z krwi i kości, nie udający swych uczuć przed synem...
Pomyślałem sobie, po obejrzeniu tego obrazu, że trzeba przemyśleć ,,siebie" na nowo w relacjach z moimi synami - bardzo mi on zaimponował.
Jeśli widz robi sobie nawet mały rachunek sumienia w swoim życiu, po obejrzeniu ,,jakiegoś tam marnego" Waszym zdaniem filmu, to praca Jacka Borcucha jednak nie poszła na marne.
Jacku, rówieśniku-czekam na kolejne Twoje filmy..!
I pozdrawiam.