Robert De Niro

Robert De Niro jest przez krytyków uważany za najlepszego aktora amerykańskiego od czasów Marlona Brando. Jest synem artystów, jego matka była malarką, a ojciec twórcą obrazów i rzeźb abstrakcyjnych. Do zawodu aktora przygotowywał się w jednej z najlepszych szkół w Nowym Jorku w Stella Adler Conservatory. Warto zaznaczyć, że Stella Adler była jedną z największych popularyzatorek metody Stanisławskiego, która zakładała, że aktor powinien nie tyle odgrywać daną postać, co się w nią wczuć, być nią. 

Wielka kariera De Niro zaczęła się od filmu "Ojciec chrzestny II", w którym odtwarzał rolę młodego Vito Corleone. Było to bardzo trudne zadanie. Należy zaznaczyć, że w pierwszej części filmu grał tą postać niezapomniany Marlon Brando i De Niro musiał niejako wpasować się w system wypracowanych już przez niego gestów i zachowań. Udało mu się to znakomicie i przyniosło nagrodę w postaci Oscara. 

Do najlepszych filmów Roberta De Niro należą te, które zrobił wspólnie z reżyserem Martinem Scorsese. Są wśród nich takie obrazy jak "Taksówkarz", "Wściekły byk", czy "Chłopcy z ferajny". Nazywany jest niekiedy kameleonem, a to dlatego, że do każdej swej roli przygotowuje się długo i starannie, a co za tym idzie zmienia swój wygląd. Na przykład do filmu "Wściekły byk", chcąc odtworzyć postać podstarzałego boksera przytył 30 kilo.

Robert De Niro urodził się 17 sierpnia 1943 roku.
Jego ojcem był ekspresjonista Robert De Niro senior, matką zaś Virginia Admiral. Już od najmłodszych lat mały Robert wykazywał ogromne zainteresowanie sztuką i filmem. Wynikiem tego w późniejszym czasie było rozpoczęcie studiów aktorskich w renomowanej szkole w Nowym Jorku – Stella Adler Conservatory.

Pierwsze filmy, w których wystąpił nakręcił sławny reżyser Brian De Palma. Obaj panowie nie cieszyli się wtedy wielką popularnością, tak więc ich produkcje nie mogły zyskać wielkiego aplauzu i sukcesu finansowego. Jednak już wtedy można było zauważyć wielki talent oraz możliwości jakie posiada De Niro. Sukcesy przyszły wraz z pierwszym spotkaniem z Martinem Scorsese i rolą w filmie "Ulice nędzy". Stanowiła ona przełom w karierze Roberta oraz zainteresowanie ze strony krytyków i mediów. W 1974 roku musiał niejako stawić czoła samemu Marlonowi Brando i kontynuować jego mistrzowską rolę Vita Corleone, tym razem w odmłodzonej wersji. Było to nie lada wyzwanie dla mało doświadczonego De Niro, jednak jak okazało się później podołał zadaniu w stu procentach. Efektem tego była nagroda Akademii Filmowej dla najlepszego aktora drugoplanowego. Właśnie wtedy jego kariera nabrała niesamowitego tempa. Z rokiem 1976 przyszedł doskonały występ w pamiętnym filmie Martina Scorsese – "Taksówkarz". Travis Bickle w wykonaniu De Niro (nominowanego za tę rolę do Oscara i Złotego Globa) stał się jedną z najbardziej charakterystycznych postaci w historii kina, a jego słowa powtarzane przed lustrem: "You talkin' to me?" (zresztą zaimprowizowane w całości przez Roberta) wiele razy wybierane były na najbardziej znany filmowy tekst. 

Następne lata owocowały kolejnymi sukcesami. Wielki hit, jakim był "Łowca jeleni" w reżyserii Michaela Cimino, przyniósł wiele nagród na różnorodnych festiwalach, a de Niro zyskał uznanie widzów na całym świecie. Kolejna współpraca z Martinem Scorsese przy filmie "Wściekły byk" ponownie przyniosła same korzyści - Oscar i Złoty Glob dla najlepszego aktora w roli głównej, sukcesy finansowe i jeszcze większa popularność. Lata 80 stanowiły dla Roberta okres pewnych prób i poszukiwań. Starał się grać postacie różnorodne i wychodziło mu to bardzo dobrze.

Stworzył niezapomniane role w takich filmach jak "Król komedii", "Dawno temu w Ameryce", "Brazil", "Misja", "Nietykalni" czy "Harry Angel". Początek lat 90 i ponowna współpraca ze swoim przyjacielem – Martinem Scorsese, przyniosła kolejne efekty. Gangsterska opowieść "Chłopcy z ferajny" i remake filmu z Gregorym Peckiem z 1962 roku - "Przylądek strachu" dały uznanie krytyków i nominacje do prestiżowych nagród filmowych. W roku 1990 zagrał także u boku Robina Williamsa w filmie "Przebudzenia". Ten niezwykły i wzruszający film przyniósł mu kolejną nominację do Oscara dla najlepszego aktora w roli głównej. Następnie De Niro zaczął przeżywać lekki kryzys. Niewielka rola w "Ognistym podmuchu" Rona Howarda oraz epizod w produkowanym przez siebie filmie "Obsesja" nie wniosły nic nowego do jego kariery. Kolejne filmy także nie napawały optymizmem, przez co De Niro stracił trochę w oczach widzów. Nadal jednak miliony ludzi skłonne były iść do kina tylko dla niego, a to stanowiło o jego niekwestionowanej wielkości. 

W 1993 roku zadebiutował jako reżyser, filmem "Prawo Bronxu". Film okazał się być bardzo dobry, zyskał przychylne recenzję i oglądalność, jednak nie przełożyło się to na zyski finansowe. Przełom nastąpił w roku 1995, który przyniósł dwa świetne filmy. Pierwszy z nich, "Kasyno", stanowił kontynuacje współpracy z Martinem Scorsese i Joe'm Pesci i naturalnie okazał się być przebojem kinowym. W drugim obrazie – "Gorączka" - De Niro po raz pierwszy spotkał się na planie z Alem Pacino. Oczywiście duet ten przyciągnął miliony widzów na całym świecie i z miejsca stał się jednym z najlepszych filmów sensacyjnych, jakie kiedykolwiek powstały. W kolejnych latach mistrz usunął się w cień i zaczął grywać głównie role drugoplanowe w takich filmach jak "Uśpieni", "Jackie Brown", "Cop Land" czy "Wielkie nadzieje". Nie znaczy to, że spisywał się słabo, po prostu rzadziej gościł na ekranie, dając większe pole do popisu innym. Ostatnimi czasy Robert De Niro występuje głównie w komercyjnych komediach – "Depresja gangstera" i jej kontynuacja z 2002 roku, oraz "Poznaj mojego tatę", "Showtime", a także w kryminałach – "Rozgrywka" czy "Dochodzenie".

W swej prawie 50-letniej karierze Robert De Niro zagrał w ponad 150 filmach. Widzowie uwielbiają go za jego niepowtarzalny styl i niezapomniane role. Jest on swego rodzaju kameleonem, który wciela się w różne postacie i za każdym razem jest inny. Niewielu było, jest i będzie takich aktorów, dlatego należy mu się za to ogromny szacunek i nie bez kozery często nazywany jest najlepszym aktorem na świecie.

Jako dziecko dwojga malarzy, Roberta De Niro Seniora i Virgini Admiral, urodził się i wychował w Nowym Jorku w "Małej Italii". Leworęczny Robert w dzieciństwie przezywany był przez kolegów "Bobby Milk". Bardzo wcześnie odkrył w sobie powołanie do zawodu aktora i zapisał się do Actor's Studio, gdzie uczył się od tak znanych mistrzów teatru amerykańskiego jak Stella Adler i Lee Strasberg. W rezultacie rozpoczął pracę najpierw w teatrach off - broadwayowskich, później objazdowych i w końcu w filmie. Po mało znaczących rolach wzbudził zainteresowanie krytyków rolą niezbyt rozgarniętego baseballisty w filmie "Uderzaj powoli w bęben".
Potem nadeszły niezapomniane kreacje, dzięki którym wymieniano nazwisko De Niro jednym tchem z Jamesem Deanem, Marlonem Brando czy Stevem McQueenem. W filmie "Ulice nędzy", którym rozpoczął współpracę z reżyserem Martinem Scorsese, zagrał zwykłego chuligana żyjącego w świecie przemocy. Za rolę w drugiej części "Ojca chrzestnego" Coppoli otrzymał Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego. Nominację dla najlepszego aktora dostał za kreację w "Taksówkarzu" Martina Scorsese oraz za rolę w "Łowcy jeleni" Michaela Cimino. Kolejną statuetkę, tym razem dla aktora pierwszoplanowego, przyniosła mu rola boksera LaMotty we "Wściekłym byku" Scorsesego, do której musiał przybrać na wadze ponad 30 kg, co potwierdza jego legendarne, niemal nieograniczone możliwości i bezgraniczną zdolność do poświęceń. Doskonale znosi wszelkie transformacje czego dał wyraz w żydowskiej sadze gangsterskiej "Dawno temu w Ameryce" Sergio Leone. Nie stroni także od ról komediowych ("Zdążyć przed północą") oraz od epizodów zapadających w pamięć jak Al Capone w "Nietykalnych" Briana De Palmy.
Doświadczenia zdobyte na planach filmowych najlepszych amerykańskich reżyserów drugiej połowy dwudziestego wieku wykorzystał w 1998 roku zakładając własną, niezależną wytwórnię filmowa TriBeCa Film Center, gdzie zadebiutował jako reżyser filmem "Prawo Bronxu". Zaadoptował Drenę córkę  swojej pierwszej żony, Diahnne Abbott, z którą potem rozwiódł się. W 1995 roku Toukie Smith, jego przyjaciółka, urodziła mu bliźnięta. W 1997 roku poślubił Grace Hightower, która rok później urodziła ich pierwsze dziecko.
Jest współwłaścicielem nowojorskich restauracji "Nobu" i "Layla" oraz zarządza "Ago Restaurant" w West Hollywood.