Zygmunt Kałużyński

...pozostanie najlepszym polskim krytykiem filmowym, zawsze pogodny, moze dla niektorych zbyt pobłażliwy jako krytyk, ale dla mnie to po prostu był facet ktory potrafił cieszyć sie kinem, nie wypiłem z nim morza wódki a chciałbym, z nim porozmawiac o czerpaniu radosci z oglądania filmów, tych lepszych i tych gorszych...

zawsze w dyskusji z Raczkiem byl wygranym, zawsze myslalem ze albo Raczek jest za malo doswiadczony albo bardzo uprzejmy, ale po kilku 'recenzjach' pracy filmowej Kaluzynskiego mozna wnioskowac, ze po prostu nie lubil sprzeciwu i krytyki wlasnej osoby. Taki to juz czlowiek, i mimo tego zawsze bedzie w pamieci jako...

to już w ogóle nie OK.

Tutaj takie coś w sieci znalezione

http://kompromitacje.blogspot.com/2012/03/leopold-tyrmand-o-zygmuncie-kaluzynski m.html

Szkoda, że poglądy polityczne przeszkadzały mu w patrzeniu na kino polskie, ale ja mu wybaczam, nawet tak po chrześcijańsku. Z naszych krytyków tylko Eberhardt mógł się s nim równać (ofkors wiem, że pisanie to nie wyścigi). Myślę, że pan Zygmuint trafił do nieba.

Chyba nie jest tak trudno znaleźć dobre zdjęcie Kałużyńskiego; skoro więc użytkownicy nie mogą ich dodawać, apeluję, by redakcja się o to postarała.

Panie Zygmuncie zawsze będziemy o Panu pamiętać. Bez Pana kino nie jest już takie samo co prawda, ale taka kolej rzeczy...w każdym razie czas który nam Pan poświęcał był czystą przyjemnością

[']

Tyle energii, werwy, żarliwości w wypowiadanych opiniach - człowiek bomba. Jak to się stało... dlaczego... tak, życie jest jak papier toaletowy - jednorazowe !

Uważam pana Kałużyńskiego za wybitną postać polskiego życia kulturalnego, do którego oprócz cennych uwag wnosił też wiele dobroci i ciepła. Cenie go za otwartość, szczerość i odwage bycia sobą wbrew wszelkim złośliwościom i komantarzom.