Etiudy szkolne.1957 rok i trzecia etiuda Polańskiego mroczna,enigmatyczna,reżyser w spokojny, wolny sposób kieruje do nieuniknionego .....umyślnego pozbawienia człowieka życia.Element psychozy z nożem porusza....Polecam

Jedna ze szkolnych etiud Polańskiego. Krótkie ćwiczenie z grozy, w którym tytuł mówi praktycznie wszystko. Mimo tego - w przeciągu półtorej minuty udaje się nawet wykreować nastrój niepokoju. Dużo dają czarno-białe, stylowe zdjęcia.

http://www.youtube.com/watch?v=4Hnq3vMrQos

Jest to tylko krótka scena. Brak też dźwięku. Za to niezwykle sugestywna (jak dla mnie) i dająca do myślenia. Co? Kto? Po co? Dlaczzego? Te i inne pytania zostają po tym króciutkim filmiki w głowie.

Hitchcock i jego Psychoza - to pierwsze co mi przyszło na myśl. Tyle, że tu całą historię musimy wymyślić sami....

niezła komedia :) naprawdę tak to odebrałam, po prostu absurd i groteska, i jeszcze ten spokój grubego, drzwi zamykane na końcu i napis "KONIEC" :) MAJSTERSZTYK ;P

Jak dla mnie ten film(ik) jest genialny- trwa minutę a zupełnie mnie oczarował. Mocny? to nie o to tutaj chodzi. Oglądając ten film, widzę "Śmierć Marata" Davida. Idealnie trafił!

Gdyby ktoś chciał obejrzeć ten króciutki film http://www.youtube.com/?v=FyMweh-jQf0 [www.youtube.com/?v=FyMw ...]

Jeden z pierwszych dokumentów Polańskiego. Najsłabszy.

Polański eksperymentuje, szuka swojego miejsca w kinie. Nie idzie mu zbyt dobrze, jednak można mu wybaczyć, był przecież dopiero początkującym twórcą. Tutaj jedyny plus dostrzegam w nieźle zrobionym ujęciu, w którym napastnik wbija nóż w ciało ofiary.
3/10

Powiedziałbym wręcz, że brutalny. Świetna atmosfera, tajemniczość.

Pierwszą etiudą Polańskiego był "Rower" (1955), który niestety nigdy nie został ukończony. Jego debiut stanowiła minutowa, szokująca etiuda "Morderstwo" niewyraźna postać z wielkim nożem sunie przez ciemny pokój, dociera do jakiejś śpiącej osoby, zadaje jej kilka pchnięć i wychodzi. Nie pada ani jedno słowo, cały film...

Morderca w etiudzie nie wygląda na zabójcę: ma poczciwą, pulchną twarz, nosi śmieszne okrągłe okulary, czarny płaszcz, kapelusz i zakłopotany uśmiech na twarzy. Zrozumiałe, że w ten sposób Polański zasygnalizował, że pozory mylą, pod płaszczykiem normalności może ukrywać się coś groźnego.

Chyba mały błąd? :)

zastanawia mnie parę rzeczy, może ktoś ze chce mi pomóc:)

Co mogło zainspirować Polańskiego do ukazania w taki sposób morderstwa, chodzi mi głównie o twórców filmowych, których mógł w młodości oraz w szkole filmowej oglądać. Widzicie jakieś związki?

Czy Polański nie przekazuje nam czegoś? Bohater umiera...