Wszyscy śledzący najnowszą historię kina na pewno zauważyli, jak ciężko ostatnimi czasy o oryginalny dreszczowiec. Mam na myśli film, który nie tylko trzymałby widza w napięciu, ale także traktował o czymkolwiek wartym chwili zastanowienia. Tego typu produkcje można policzyć na palcach jednej ręki. Z pewnością można zaliczyć do nich "Cube", który nawet jeśli nie powala na kolana, to na pewno daje nadzieję. Nadzieję na oryginalne, niebłahe kino pod napięciem. Oczywiście nie zapominam, że mamy tu do czynienia z filmem science fiction, jednakże dzieło Vincenzo Nataliego to również sprawnie zrobiony thriller.

Grupka ludzi zamkniętych w sześcianie. Brzmi to co najmniej groteskowo, lecz w takich właśnie niecodziennych okolicznościach poznajemy bohaterów. Nie wiedzą, gdzie są i w jaki sposób tu trafili, mogą dostrzec jedynie otaczające ich cztery ściany. Brzmi znajomo? Nieważne, problemy egzystencjalne poruszymy w kolejnym akapicie. Wypadałoby również dodać, że miejsce, w którym się znaleźli, jest wyjątkowo specyficzne. Głównie ze względu na mordercze pułapki, porozmieszczane na kolejnych poziomach tej gigantycznej kostki Rubika. Cel – wydostać się z tego obcego pomieszczenia. Aby go zrealizować, nasi bohaterowie będą musieli liczyć się z możliwością pożegnania się z życiem. Nikt nie chce przecież zostawać w miejscu.

Wśród bohaterów rozróżnić możemy postaci o zróżnicowanych charakterach i odmiennych osobowościach. Z upływem czasu zauważamy, że ci ludzie nie znaleźli się tam zupełnie przypadkowo. Cechują ich bowiem także predyspozycje i umiejętności, które mogą okazać się niezbędne, aby przetrwać. Quentin to urodzony przywódca, choleryk. Rennes szybko daje się poznać jako mistrz ucieczki, były więzień, któremu nie straszne są żadne zabezpieczenia, a drogę wyjścia znajdzie z każdej sytuacji. Leaven wykazuje nieprzeciętne zdolności matematyczne. Worth z kolei brał udział w projektowaniu struktury pomieszczenia, w którym sam się znalazł. Jest jeszcze Holloway, przejawiająca opiekuńcze skłonności. Po pewnym czasie do reszty dołącza Kazan, upośledzony mężczyzna, który okazuje się matematycznym geniuszem.



W tych, wydawałoby się, niecodziennych warunkach, gdzie niebezpieczeństwo czyha dosłownie na każdym kroku, uczestnicy owego survivalu wykazują najgorsze, najbardziej skryte ludzkie skłonności. Zaistniałe okoliczności zmuszają ich do obnażenia swoich najgłębiej skrywanych, najbardziej wstydliwych instynktów. W walce o przetrwanie, mimo prób kooperacji, wartości takie jak wzajemna pomoc, empatia i przedkładanie cudzego dobra ponad swoje, tracą na znaczeniu. Człowiek chce po prostu przeżyć, często za wszelką cenę. Ciężko w tej kostce o altruistów.

Jeżeli zdobyć się na śmiałą interpretację, pokuszę się o stwierdzenie, że tytułowy sześcian to metafora naszego świata. Pytania, które zadają sobie zamknięci w nim ludzie, nie są obce człowiekowi od tysięcy lat. Skąd się tutaj wziąłem? Dlaczego ja? Co to za miejsce? Kto za tym stoi? Odrobinę parafrazując: kto stworzył tę przeklętą kostkę i czego od nas chce? Jaki to wszystko ma sens?
Głównym celem ofiar tego eksperymentu jest wydostanie się z sześcianu. Czyżby chodziło o życie po śmierci? A może po prostu o osiągnięcie powszechnego celu bycia szczęśliwym? Lub mamy tu metaforę jakiegokolwiek celu, do którego często dążymy, nie oglądając się na innych? Niech każdy sam zdecyduje.

Słowa uznania należą się twórcom już za sam pomysł. Za odrobinę oryginalności i próbę porozmawiania z widzem za pomocą filmu, który dla wielu szybko stał się klasykiem science - fiction. W kolejnych częściach "Cube 2: Hypercube" i "Cube Zero" ludzie, którzy chcą zarobić na popularności pierwszego filmu, silą się dodatkowo na wyjaśnianie zagadek z nim związanych. Moim zdaniem "Cube" świetnie funkcjonuje jako odrębny film i nie wymaga kręcenia sequeli, by dowiedzieć się, co skrywają poszczególne tajemnice. W żadnym wypadku nie chcę tu z nikim walczyć, a jedynie wyrazić przekonanie, że odrobina niewiedzy, z jaką pozostawia nas ten film, nie wymaga weryfikacji.