Na progu XXI wieku, Istvan Szabo zaprasza na sugestywną podróż w wiek XX. Na wyprawę w jakże trudne czasy, kiedy wiele wydarzeń z tamtego okresu miało już na zawsze pomieszać uporządkowane karty historii.

Tytułowa Kropla słońca to z węgierskiego, Sonenschein, czyli nazwisko pewnej żydowskiej rodziny. Właśnie jej losy śledzimy przez trzy pokolenia - burzliwy okres Cesarstwa Austro-Węgierskiego, czarne lata panowania niemieckiej swastyki, a wraz z nią wielka zagłada Żydów w Europie oraz w trzecim pokoleniu komunistyczna 'wiosna ludów' z jej Wielkim Ojcem ze Stali. 



To nie tylko saga rodzina, ale również rozrachunek z historią, z tym, co ludzie uczynili ludziom, z bezsilnością na progu tragedii, z brakiem współczucia, z biernym poddaniem się losowi, który dla Żydów chyba nigdy nie był przychylny. Wstrząsające wrażenie przynosi pewna scena, kiedy kilka setek Żydów stoi na apelu i przygląda się, jak trzech strażników maltretuje jednego z nich. Tego, który usilnie wierzył, że mogą go ochronić przyznane odznaczenia i zdobyte tytuły na arenie sportowej, łącznie ze złotym medalem olimpijskim. Wierzył, że mogą uchronić go od zagłady. Jednak rzeczywistość była jakże brutalna.

Ktoś kiedyś powiedział, że "jedynie prawdziwy Żyd potrafi zrozumieć drugiego ŻydaI chyba tak jest rzeczywiście. Przez jednych znienawidzeni i opluwani, potrafili jednak niejednokrotnie oczarować swoją wspaniałą kulturą i tradycją opierając się przez wieki akcjom eksterminacji. 

Filarem opowieści jest Ralph Fiennes ("Angielski pacjent"), który zgodnie z zamysłem reżysera pojawia się aż trzykrotnie. Jest jednocześnie narratorem, jako przedstawiciel najmłodszego pokolenia. To on prowadzi nas zawiłymi i krętymi ścieżkami swojej rodziny - dziadków i rodziców, odkrywając w zupełnie innym świetle karty dobrze znanej nam już historii. Opowiadając o trudnych wydarzeniach, w które jego życie zostało również wplątane.