Alejandro González Iñárritu potwierdził prawdziwą klasę, którą pokazał w wyśmienitym "Amores perros" – jednym z najciekawszych tytułów 2000 roku.

W filmie "21 gramów" chwilami można odnieść wrażenie chaosu, może wydawać się, że reżyser wraz ze scenarzystą pogubili się w skomplikowanym zabiegu mieszania płaszczyzn czasowych. Ale ogólnie jest to dokonały zabieg, pozwalający na pokazanie tego samego z różnych perspektyw i wzmacniający wrażenie duchowych rozterek bohaterów.

Co prawda w efekcie niektóre sceny pozostawiają posmak nadmiernego i nieco naiwnego psychologizowania, ale trudno tego uniknąć, próbując zawrzeć w jednym filmie tak wielki ładunek emocjonalny.



Poza tym, te drobne skazy w niczym nie przeszkadzają i nie umniejszają wartości tego znakomitego filmu. Filmu, który odwołując się do elementów filozofii egzystencjalnej, ukazuje kruchość ludzkiego życia i ludzką bezradność wobec wyroków losu. Bezradność, na którą reakcje mogą być krańcowo różne: fałszywa skrucha, nienawiść, obojętność, chęć zemsty. Jedno wydarzenie, jeden wypadek skrzyżował ze sobą życiowe ścieżki trzech osób. Jedną z nich jest nauczyciel matematyki z wadą serca, Paul. Drugą – szczęśliwa żona i matka, była narkomanka, Christina, trzecią zaś – były więzień, Jack.

Poznajemy ich w krytycznym, możliwe że w najgorszym momencie całego ich życia i widzimy, jak w odpowiedzi na wstrząsające wydarzenie targają nimi potężne, krańcowo różne emocje. Oprócz bogatej i poruszającej treści, film jest doskonale zagrany.

Sean Penn, Benicio del Toro i Naomi Watts zagrali naprawdę znakomite role, do tego Iñárritu doskonale poprowadził ich przez ten niełatwy przecież do zagrania film. Do tego pozostające z fabułą i obsadą w idealnej harmonii zdjęcia i świetna muzyka – wszystko to składa się na doskonały film. Film niełatwy, ale idealny dla widza wymagającego.