"Ojciec Chrzestny II" – zdobywca 6 Oscarów, w tym za najlepszy film - jest wspaniałą kontynuacją słynnej sagi o rodzinie Corleone. Ukazuje nam kontrasty i podobieństwa między dwoma donami – Vitem (Robert De Niro) i Michaelem (Al Pacino)

Historia Michaela zaczyna się na przyjęciu w latach 50. w posiadłości jego i Kay (Diane Keaton), z okazji komunii ich syna Anthony'ego (James Gounaris). Dowiadujemy się, że trwają prace nad zalegalizowaniem biznesów rodziny Corleone, podczas gdy Michael prowadzi swoje kryminalne sprawy od Nevady po Kubę. Towarzyszy mu mnóstwo problemów. Znajduje się pod lupą rządu, jego rywal – Hymen Roth (Lee Strasberg) – poszukujący zemsty za Moe Greena, próbuje dokonać na nim morderstwa. Kłopoty ma nawet w domu ─ żonie nie podobają się niedotrzymane przez męża obietnice na temat zalegalizowania interesów rodziny Corleone.



Tej historii towarzyszy opowieść o jego ojcu, urodzonym na przełomie wieku, w Corleone na Sycylii, gdzie w wyniku krwawej wendety szybko staje się sierotą. Wiele lat później, już jako ekspedient w sklepie spożywczym, obserwuje władzę budzącego strach lokalnego szefa mafii i powoli, uparcie oraz bezwzględnie uzurpuje ją. Szanowany i zamożny wraca do Corleone, żeby załatwić dawne porachunki.

Tyle o fabule. Bardzo mocnym atutem filmu jest wspaniała gra aktorska. Na szczególne wyróżnienie zasługują Al Pacino oraz Robert De Niro. Ten pierwszy wspaniale potrafił ukazać przemianę Michaela z miłego i prawego mężczyzny w zimnego i bezlitosnego Dona. De Niro natomiast błyskotliwie wymyślił ucharakteryzowanie na młodego Brando w pierwszym filmie, co przyniosło mu Oscara. Poza tym dzieło Coppoli upiększa piękna muzyka i scenariusz.

Na koniec należy podkreślić, że film dorównał swojemu poprzednikowi. Nie brakuje wielobarwnych postaci i cudownych scen, tj. fiesta w Małej Italii czy rewolucja noworoczna w Hawanie. Jednak największą satysfakcję sprawia ostatnie ujęcie filmu: przejmujący obraz samotnego Michaela, którego grzechy przekroczyły możliwość odkupienia.