Rohan to przystojny i bystry chłopak, ale ma ten rodzaj chmurnego spojrzenia, który mówi tylko jedno: "bez kija nie podchodź!Jego apodyktyczny ojciec, skory do słownych i tradycyjnych przepychanek, stara się do tego polecenia sumiennie stosować.

Po spędzeniu ośmiu lat w prestiżowej szkole z internatem, Rohan zostaje wyrzucony razem z trójką swoich przyjaciół-obiboków. Wraca do Jamshedpur, zapyziałej, przemysłowej dziury. Na miejscu czeka już tata-ciężka łapa i zahukany przyrodni braciszek, o którego istnieniu bohater nie miał pojęcia. Podczas obiadu u wujostwa, patriarcha wykłada kawę na ławę: Rohan będzie pracował w hucie, a wymarzony kierunek studiów wybierze sobie na politechnice. Tylko że Rohan nie chce na politechnikę. Jego myśli układają się w aforystyczne frazy. Przelane na papier, czynią z niego poetę. A Rohan chce być poetą. Tytuł filmu oznacza "ucieczkęCzy bohater zdoła uciec? A jeśli tak, to dokąd?



Oparty o autobiograficzne wątki film Vikramadityi Motwanego to utrzymana w pokojowej temperaturze historia inicjacyjna, umocowana w europejskiej i amerykańskiej klasyce. Trochę "Ulic nędzy" Scorsese, szczypta "Powrotu" Zwiagincewa i sporo Truffauta, któremu film zawdzięcza nie tylko fabułę i bohaterów (pojawiają się sceny wyjęte żywcem z "400 batów"), ale nawet techniki narracyjne. Stara prawda, że jeśli już ściągać, to od najlepszych, i tym razem się potwierdza. Podparty kapitalnym aktorstwem debiutanta, Rajata Barmechy, obraz w przekonujący sposób zarysowuje bunt chłopaka i skomplikowane relacje w "podstawowej komórce społecznejPonadto, potrafi przenieść owe zależności na makropoziom i zestawić je z relacjami panującymi w całym hinduskim społeczeństwie. Wystarczy tych ambicji na debiut.