Tytułowy „Mistrz” jest 50-letnim Rosjaninem. Zarabia na życie rzucając nożem w wędrownym cyrku. Umiejętność tę nabył wiele lat temu podczas służby w Afganistanie. Opowieść rozpoczyna się pewnej nocy, kiedy pijany, wypuszcza z cyrkowych klatek dzikie zwierzęta. Nazajutrz nie potrafi wytłumaczyć, dlaczego to zrobił – po prostu - zachwycił się widokiem wielbłądów i zebr chodzących po placu małego miasteczka. Mistrz zostaje wyrzucony z cyrku i od tej pory podróżuje samotnie. Na burcie swojego starego autobusu maluje napis „Cyrk Noża”. Zdolność rzucania nożem przydaje mu się, kiedy ratuje od gwałtu Andżelę - młodą, przydrożną prostytutkę. Dziewczyna zostaje pomocnikiem w jego małym cyrku. Po którymś z wiejskich występów Rosjanin zostaje zaatakowany przez miejscowych. Z opresji ratuje go „Młody” – wędrujący po Polsce 35-letni mężczyzna, którego jedynym bagażem jest akordeon. Mistrz proponuje mu by przyłączył się do ich cyrku. W trakcie wędrówki Mistrz opowiada Młodemu o swoim największym marzeniu – wyjeździe do Paryża – Mekki artystów – mieście, w którym chciałby występować…
AUTORZY O FILMIE:
FILM „DROGI” INACZEJ... „Mistrz” jest formalnie filmem drogi. Nie chodziło nam jednak tu o sam fakt prostego przenoszenia się bohaterów z miejsca na miejsce, ale o jakąś głębszą egzystencjalną prawdę, do jakiej wędrówka ta prowadzi. Chodziło nam o podróż poprzez kolejne stany emocjonalne bohaterów, która niezależnie od tego, przez jakie stany uczuciowe wiedzie – ma zawsze w perspektywie sprawy ważne. Wędrówka jest nie tylko dążeniem do określonego celu, ale przede wszystkim podróżą w głąb siebie. Choć miejsce i cel wędrówki jest w naszej opowieści nazwany, nie chcemy by „Mistrz” dotyczył tylko Polski czy Europy. Pragniemy by był opowieścią uniwersalną, opowieścią o pewnym ważnym spotkaniu, o próbie ucieczki i o powrocie, o kobiecie i mężczyźnie. Kolejne przystanki wędrówki odzwierciedlają kolejne etapy sporu, jaki toczą bohaterowie na temat istoty miłości. Uczestnicy tego sporu to tytułowy Mistrz i Młody, Polak i Rosjanin, Dziecko i Dorosły... FORMA FILMOWA Ponieważ „Mistrz” opowiada bardziej o podróży mentalnej niż realnej, dlatego chcieliśmy, by - inaczej niż w tradycyjnym filmie drogi - miał formę bardziej otwartą, poetycką. Wędrówka bohaterów nie odbywa się ruchem jednostajnym. Choć ma swój wyraźny cel, jest raczej błądzeniem, czasami dreptaniem w miejscu, czasami przyspiesza. Oznacza to w praktyce: brak tradycyjnej ciągłości narracyjnej, czasami wręcz brak łączenia kolejnych sekwencji i epizodów wyraźnymi związkami przyczynowo skutkowymi. Chcieliśmy, żeby kolejne sekwencje były raczej samodzielnymi rozdziałami, by miały swoje własne przebiegi narracyjne – swoje początki, rozwinięcia i zakończenia. Ma to też oczywisty wpływ na rytm filmu. Emocje, jakie chcemy w widzu wywołać nie wynikają tylko z ilości montażowych sklejek, a z wewnętrznej temperatury pozornie wolno opowiedzianych scen i sekwencji. Przyjeliśmy pracę długimi ujęciami – podobnie jak w poprzednim naszym filmie „EDI” – skupiając się na grze aktora i czasie realnej obserwacji. Szybki montaż będący cechą formalną większości filmów nie interesuje nas jako twórców. Chcemy powrotu do myślenia ujęciem, czasów, gdy „jazda”, jej długość była tak ważna dla filmowca jak ilość sylab w wierszu - dla poety. Długie ujęcia pozwalają aktorowi filmowemu na zupełnie inny rodzaj pracy i wejścia w rolę. Aktor, bowiem lepiej czuje czas swojej postaci. Lepiej rozrzuca akcenty i pewniej artykułuje emocje w scenie – jest prawdziwszy niż ten, który gra „rozbity” na dziesiątki sklejek i ustawień. Widz przy tak przyjętej poetyce staje się obserwatorem nie tylko „bitów informacji”, ale jest bezpośrednio przy narodzinach tego, co najważniejsze: słowa, gestu, emocji rodzących się na ekranie. Brak sklejki oznacza, bowiem ciągłość. Chcieliśmy jednak, by tego typu zabiegi inscenizacyjne nie stały się tylko formalną zabawą, lecz były absolutnie podporządkowane filmowej opowieści i jej bohaterom. Są one środkiem - a nie celem samym w sobie. Mamy nadzieję, że „Mistrz” - ten polsko-rosyjsko-francuski dialog o miłości, właśnie teraz w dobie fundamentalnych zmian w Europie, znajdzie swoją publiczność, a tym samym partnera w dialogu i wzajemnym zrozumieniu.
O TWÓRCACH:
PIOTR TRZASKALSKI (scenariusz i reżyseria) 1989 - uzyskał magisterium na Wydziale Kulturoznawstwa Uniwersytetu Łódzkiego 1992 – ukończył Wydział Reżyserii Filmowej i Telewizyjnej na PWSFTviT w Łodzi 1992/1993 - stypendysta The Northen School of Film and Television Leeds Metropolitan University (UK). W ramach stypendium zrealizował film fabularny "Someone". Od 1992, jeszcze podczas studiów, pracował jako niezależny twórca głównie dla telewizji; autor i współautor programów o sztuce, teledysków i filmów dokumentalnych (m.in. „Roman Kramsztyk - powrót", „Katalog", Candid Camera zapis cenzurowany", „Inny teatr", „Malowanki Franka Firanki”) Reżyser widowisk telewizyjnych: - "Serce dzwonu" - 1997 - „Walizka” - 1998 (nagroda na festiwalu telewizyjnym w Plovdiv, nagroda Prezesa Zarządu TVP Roberta Kwiatkowskiego, widowisko zakwalifikowane na przegląd filmów polskich w Toronto) - „Dalej niż na wakacje” - 1999 (nagroda publiczności na Festiwalu Twórczości Dziecięcej w Poznaniu) - „Żywot Łazika z Tormesu” – 1999 - „Opowieść Wigilijna” – 2000 Pełnometrażowe filmy fabularne: - EDI – 2002 - Mistrz – 2004 Nagrody filmowe: XXVII FESTIWAL POLSKICH FILMÓW FABULARNYCH W GDYNI Nagroda specjalna jury Nagroda dziennikarzy Najlepsze zdjęcia Najlepsza scenografia Najlepsza drugoplanowa rola męska XVIII WARSZAWSKI MIĘDZYNARODOWY FESTIWAL FILMOWY Grand Prix CAMERIMAGE 10th INTERNATIONAL FILM FESTIVAL OH THE ART. OF THE CINEMATOGRAPHY Złota Żaba – za najlepsze zdjęcia ZŁOTA TAŚMA – Nagroda Koła Piśmiennictwa przy Stowarzyszeniu Filmowców Polskich ZŁOTA KACZKA – Nagroda Miesięcznika „FILM” dla Najlepszego Polskiego Filmu 2002 roku BERLIN INTERNATIONAL FILM FESTIVAL 2003 – FORUM OF NEW CINEMA Nagroda Jury Ekumenicznego Nagroda Fipresci Nagroda Międzynarodowej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych – „Don Kichot” Nagroda portalu internetowego „STOPKLATKA” - za najlepszy polski film 2002 POLSKIE NAGRODY FILMOWE - „ORŁY” – 2003 Nagroda Publiczności Najlepsza drugoplanowa rola męska INFINITY FILM FESTIVAL – ALBA 2003 Nagroda dziennikarzy NEWPORT BEACH FILM FESTIVAL – 2003 Najlepsze Zdjęcia 27th CLEVELAND INTERNATIONAL FILM FESTIVAL Grand Prix TRANSYLVANIA INTERNATIONAL FILM FESTIVAL Najlepsza pierwszoplanowa rola męska SOCCHI INTERNATIONAL FILM FESTIVAL Najlepsza pierwszoplanowa rola męska 33 LUBUSKIE LATO FILMOWE – ŁAGÓW 2003 Złote Grono za Najlepszy Film ART FILM FESTIVAL TRENCIANSKIE TEPLICE 2003 Golden Key -Najlepsza Reżyseria, Nagroda Krytyków 38th KARLOVY VARY INTERNATIONAL FILM FESTIVAL Philip Morris Film Award WOJCIECH LEPIANKA (scenariusz) Absolwent filologii polskiej na Uniwersytecie Łódzkim, ukończył Zaoczne Wyższe Zawodowe Studium Scenariuszowe PWSFTviT w Łodzi. Wybrana filmografia: 1993 Tranthriller (reżyser II, scenariusz), 1994 Wyliczanka (reżyser II, scenariusz), 2002 EDI (reżyser II, scenariusz), 2003-2004 Sprawa na dziś (scenariusz), 2004 Mistrz (scenariusz) PIOTR ŚLISKOWSKI (zdjęcia) Wybrana filmografia: 2000 Weiser (operator kamery), 2002 EDI (operator kamery), 2003 Auschwitz (operator kamery), 2003 Pornografia (operator kamery), 2003 Through Hell To Hitler (zdjęcia), 2004 Mistrz (zdjęcia) 2003 nagroda za zdjęcia na XII Festiwalu Polskich Wideoklipów "Yach Film" za teledysk "You may be in love" Blue Cafe) WOJCIECH LEMAŃSKI (muzyka) Wybrana filmografia: 1999 Torowisko (muzyka), 2002 EDI (muzyka, dyrygent), 2002 Oczywiście, że miłość (muzyka), 2003-2004 Sprawa na dziś (muzyka), 2004 Mistrz (muzyka) WOJCIECH ŻOGAŁA (scenografia) Ukończył Wydział Reżyserii PWSFTviT w Łodzi. Wybrana filmografia: 1993 Rozmowa z człowiekiem z szafy (scenografia), 1996 Spóźniona podróż (reżyseria, scenariusz), 1997 Księga wielkich marzeń (reżyser II), 1999 Królowa Aniołów (współpraca scenograficzna, dekoracja wnętrz), 2001 Małopole, czyli świat (scenografia), 2002 EDI (scenografia), 2002 Oczywiście, że miłość (scenografia), 2003 Marcinelle (scenografia), 2004 Dublerzy (scenografia), 2004 Mistrz (scenografia). Nagrody filmowe: 2002 EDI Gdynia FPFF nagroda za scenografię, Inne nagrody: 1998 - nagroda za aranżację przestrzeni na VII Festiwalu Yacha za teledysk "Smycz" zespołu Maanam 2000 - nagroda w kategorii plastyczna aranżacja przestrzeni na IX Festiwalu Polskich Wideoklipów "Yach Film" za teledysk "Bal wszystkich świętych" zespołu Budka Suflera MONIKA UGREWICZ (kostiumy) Filmografia: 2002 EDI, 2002 Oczywiście, że miłość, 2004 Mistrz OPUS FILM (produkcja) OPUS FILM to jedna z wiodących na polskim rynku niezależnych firm, zajmująca się produkcją filmową i telewizyjną. Firma oferuje wszystko to, co z produkcją filmową i telewizyjną jest związane. Siedziba firmy znajduje się na terenie byłej Wytwórni Filmów Fabularnych w Łodzi. Założycielem i właścicielem Opus Film jest Piotr Dzięcioł - absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego i PWSFTiTV w Łodzi., Rocznie firma produkuje około 60 filmów reklamowych. Największym osiągnięciem w dziedzinie produkcji filmów fabularnych jest wyprodukowany w całości przez Opus Film, wielokrotnie nagradzany na międzynarodowych festiwalach film Piotra Trzaskalskiego „Edi”.
O AKTORACH:
KONSTANTIN LAVRONENKO Mistrz Aktor teatralny i filmowy. Urodził się 20 kwietnia 1961 roku w Rostowie nad Donem w Rosji. Służył w armii radzieckiej. Za rolę Ojca w „Powrocie” Andrieja Zwiagincewa otrzymał Grand Prix na Festiwalu w Wenecji w 2003r. JACEK BRACIAK Młody Aktor teatralny i filmowy. Ukończył PWST w Warszawie. Od 1991 Aktor Teatru Powszechnego w Warszawie. Nagrody filmowe: 2002 EDI Gdynia FPFF nagroda za najlepszą drugoplanową rolę męską, 2003 EDI Orzeł, Polska Nagroda Filmowa w kategorii: najlepsza drugoplanowa rola męska. MONIKA BUCHOWIEC Anna Urodziła się 30 października 1982 roku. W tym roku ukończyła łódzką PWSFTviT.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.