Klasyczny gatunek kina amerykańskiego w ujęciu twórców ze wschodniej strony "żelaznej kurtyny". Malownicze gruzińskie pejzaże i urodziwa Barbara Brylska do dziś mogą się podobać. Na terenach zamieszkanych przez Indian z plemienia Dakota pojawia się coraz więcej białych ludzi. Przyciąga ich możliwość znalezienia złota i szybkiego wzbogacenia się. Jest to jednak sprzeczne z zawartymi wcześniej z Indianami układami, gwarantującymi nienaruszalność ich ziem. Postępowanie białych wzbudza niepokój w okolicznych plemionach. Dochodzi do spotkania wodzów. Bury Niedźwiedź, widząc militarną siłę obcych, pragnie pokoju. Powołuje się na Czerwoną Chmurę, który zgodził się zamieszkać wraz ze swymi ludźmi w rezerwacie. Odmiennego zdania jest Tashunka. Jego rozumowaniu również trudno odmówić braku logiki. To przecież biali zerwali wszelkie porozumienia, dalsza uległość oznacza całkowitą zagładę plemion Dakota. Tak samo myśli Drapieżny Sokół. On wie doskonale, że chciwość przybyszów nie zna granic, dla zysku gotowi są podeptać wszelkie zobowiązania i zasady. Indianie nie mają wyboru: muszą siłą przepędzić intruzów ze swej ziemi. Jeśli już zginąć to w walce, a nie w biedzie i poniżeniu. Jakby na potwierdzenie słów Drapieżnego Sokoła wkrótce na indiańskie tereny przybywa kolejna grupa białych osadników wraz z oddziałem żołnierzy. [www.filmpolski.pl]