Film dokumentalny prezentujący postać Anny Szałaśnej - etnomuzykolożki i byłej więźniarki obozów koncentracyjnych w Auschwitz i Ravensbruck. Pomimo kalectwa przeżyła prawie trzy lata obozowego koszmaru, o którym opowiada na spotkaniach z polską i niemiecką młodzieżą. Wspomina też lata powojenne, studia muzykologiczne oraz lata pracy polegającej na dokumentowaniu muzyki ludowej.
Film opowiada historię wojennych zmagań 3 Pułku Strzelców Konnych im. Hetmana Stefana Czarnieckiego, będącego ostatnią jednostką polskiej wrześniowej armii, jaka zachowała bojową sprawność i nigdy się nie poddała. Kanwą scenariusza tego fabularyzowanego dokumentu są wojenne wspomnienia kilku byłych żołnierzy pułku, które udało się zarejestrować, zanim odeszli na wieczną wartę. Ich obecność w filmie przesądzająca o autentyzmie narracji , wprowadza sceny realizowane z udziałem aktorów stanowiących "porte parole" postaci wypowiadających się weteranów. Autentyczni bohaterowie - płk. Zbigniew Makowiecki, mjr marian Michniewicz, rtm. Wilhelm Bilewicz, rtm. Bernard Wasilewski, płk. Antoni Ławrynowicz wprowadzają opowieść, którą następnie podejmują odtwarzający ich aktorzy. Film w linearnej narracji prezentuje historię strzelców konnych, których wojenna tułaczka odzwierciedla typowe losy wielu polskich oddziałów miotających się.
Dokument opowiada historię życia i śmierci najbarwniejszej postaci II Rzeczypospolitej, jaką był gen. dr Bolesław Wieniawa-Długoszowski - lekarz, literat, oficer kawalerii i dyplomata. W jego biografii streszcza się również cała historia odrodzenia i upadku Polski w okresie "międzywojnia".
Grzegorz Gajewski zaprasza do wspomnień o Stefanie Majchrowskim. Jego życie przybliża żona Józefa Joanna Majchrowska, syn Jan oraz osoby które były z nim bezpośrednio związane i doceniały jego twórczość literacką. Majchrowski był oficerem wojskowym, pisarzem i polskim patriotą. Został podchorążym, a w późniejszych latach porucznikiem kawalerii. Wiernie służył ojczyźnie podczas działań drugiej wojny światowej. Walczył w kampanii wrześniowej oraz w Armii Polskiej we Włoszech. Po wojnie zajął się pisarstwem, wydał ponad dwadzieścia książek. Jest autorem mało znanym, ponieważ w czasach reżimu komunistycznego, nigdy nie zabiegał o względy ówczesnej władzy. Nie poszedł też na współpracę z aparatem bezpieczeństwa, ani nie uległ zyskownym namowom środowisk wydawniczych.