Nie jest zboczone, ale na tyle dziwne i niecodzienne, że trzeba się nastawić na dziwne odczucia własne.

Jest chore, patologiczne, dewiacyjne! Zboczone też, choć nie zawsze bohaterowie zdają sobie sprawę z tych zboczeń. Aczkolwiek ta bohaterka zaczęła zdawać sobie z tego sprawę, została okrutnie skrzywdzona i świadomość, że to odkryła sprawia, że ten film jest jednocześnie bardzo smutny. Jednakże raził moje poczucie estetyki, był wstrętny!!! Nie wiem czy można określić aktorkę dobrą po tym jak odegrała taką rolę, nie wiem jaką trzeba być kobietą, żeby to odegrać. Też rolę tej z ochrony. Koszmar, jak zobaczyłam zbliżenie jej ....bleeeeeeeeeeee coś strasznego! Cały film miałam wykrzywioną twarz od wstrętu i musiałam patrzeć gdzie indziej. Można by powiedzieć - po co to zostało zrealizowane?! Ale jak sobie uświadomisz, że takie coś być może ma gdzieś miejsce, co jest wielce możliwe, to robi się z tego chory dramat, a przecież jest dużo debili, którzy przez lata ukrywają w piwnicach kobiety. Po filmie musiałam leczyć psychikę po nim innym filmem. Choć teraz, a oglądałam wczoraj, jak o tym filmie myślę to straaaasznie mi żal tej dziewczyny, która obudziła się z tej nieświadomości i zdała sobie sprawę co w tym domu się wyprawia. Jak powiedziała do brata - dotkniesz mnie jeszcze raz to cie zabije (inaczej to powiedziała ale o to chodziło) to aż mnie ścisło w gardle. Że musiała tej babie TO robić to mnie trzepie ze wstrętu, oburzenia, żalu i aż niemocy. Och, rozpisałam się, ale naprawdę emocje są tu duże, szczególnie dla osób, które nigdy nie oglądały tak obrzydliwych obrazów :/

"Kieł" jest filmem wybitnym ze sporą dawką turpizmu, a zatem - siłą rzeczy - nie trafi do przeciętnego odbiorcy. Doceniam tę aktorkę za odwagę, choć "Alpy" dobre miały tylko zakończenie i sam pomysł na fabułę, ze scenariuszem i jego realizacją poszło znacznie gorzej.