W dzieciństwie opanował klasyczną grę na fortepianie. Jako nastolatek zaczął występować na scenie jazzowej. Jednak w jego życiu prywatnym przeszkadzały mu problemy psychiczne. Przez całe lata 50. pracował regularnie, występując z czołowymi muzykami bebopu m.in. z Charliem Parkerem i Dizzym Gillespiem. Jego problemy ze zdrowiem powiększały się, czemu sprzyjał kontakt z alkoholem i narkotykami. Pod koniec dekady Powell wyjechał z Nowego Jorku do Paryża: wraz z Kennym Clarkiem i Pierre'em Michelotem prezentowali bebopowe trio zdziwionej nowoczesnym jazzem europejskiej publiczności. Pod koniec lat 50-tych problemy osobiste rzutowały na grę pianisty w tym stopniu, że żadko już występował publicznie.