Życie Pedro Manrique Figueroa, kolumbijskiego pioniera sztuki kolaż, jest jak powieść przygodowa, która jest zarówno niedokończona, jak i pełna sprzeczności. Traktując jego życie i twórczość jako pretekst, mockument zabiera widza w podróż przez historię od 1934 do 1981 roku, kiedy artysta w tajemniczy sposób zniknął z pola widzenia. Film "Un tigre de papel" jest sam w sobie kolażem, w którym sztuka i polityka ścierają się, a prawda i kłamstwa istnieją obok siebie.
Video art Ospiny który łączy wizualne cytaty z jego pierwszych filmów z materiałami nagranymi w Indiach. Powstał na zamówienie kolumbijskiego artysty wizualnego José Alejandro Restrepo i zainspirowany przez Fragmenty dyskursu miłosnego autorstwa Rolanda Barthesa.
Swobodnie wyrażając swoją miłość i nienawiść, kontrowersyjny kolumbijski pisarz Fernando Vallejo (mieszkający w Meksyku) zrywa z zakorzenioną tradycją literacką wszechwiedzącego pisarza, który wszystko widzi i wie. Film obejmuje nie tylko jego twórczość literacką, ale także liczne zainteresowania: film, muzykę, naukę i politykę. Zrealizowany przy pełnym wsparciu i udziale autora, przedstawia portret jednego z najlepszych pisarzy hiszpańskojęzycznych.
Kolumbijski artysta Lorenzo Jaramillo przed nieuchronną śmiercią z powodu AIDS spogląda wstecz na swoje życie wszystkimi pięcioma zmysłami. Podobnie jak Wim Wenders w Filmie Nicka "Lightning Over Water", Luis Ospina filmuje swojego przyjaciela, rozmawiając z pasją o malarstwie, kinie i wielu innych tematach. Poruszający portret genialnego umysłu.
Dziesięć lat po "Agarrando pueblo" Ospina ponownie spotyka jednego z bohaterów swojego filmu, artystę ulicznego, który nadal występuje w tym samym programie. Oglądając portretujący go dokument, artysta zastanawia się nad swoim życiem, twórczością i samym filmem.
Ekipa telewizyjna kręci na ulicach Cali, poszukując biedaków, włóczęgów, prostytutek i dzieci ulicy, aby zaaranżować sceny nieszczęścia. Film fabularny będący symulacją dokumentu o filmowcach, którzy wykorzystują ubóstwo do celów komercyjnych. Zjadliwa krytyka z odrobiną czarnego humoru przeciwko "pornografii nędzy" i oportunizmowi rzeczywistych filmowców, którzy kręcą "społeczno-polityczne" filmy o problemach Trzeciego Świata, aby bogacić się na tym temacie i zdobywać nagrody na europejskich festiwalach filmowych.