Aktor teatralny, telewizyjny i filmowy. Ale także jeden z najciekawszych reżyserów teatralnych w Polsce.
W roku 1977 ukończył Wydział Aktorski krakowskiej PWST. Rok wcześniej zadebiutował na deskach Teatru im. Słowackiego w Krakowie w sztuce "Zamek" Franza Kafki w reżyserii Wojciecha Szułczyńskiego. Nie zagrał tam dużej roli. Prawdziwym sukcesem była rola Geoffreya w "Smaku miodu" wyreżyserowanym przez Zbigniewa Micha w Starym Teatrze w Krakowie. Premiera miała miejsce w 1978 roku. Fascynacja sceną zaowocowała zdobyciem dyplomu reżyserskiego w 1984 roku po ukończeniu Wydziału Reżyserii PWST w Krakowie. Od tamtej pory rozpoczęła się bardzo udana przygoda Bradeckiego z reżyserią teatralną. Zrealizował wiele spektakli, między innymi w takich teatrach, jak: Stary Teatr w Krakowie (którego był także dyrektorem naczelnym i artystycznym w latach 1990-1996), Wybrzeże w Gdańsku, Polski we Wrocławiu, Nowy w Poznaniu, czy Teatr Śląski im. Wyspiańskiego w Katowicach.).
Tadeusz Bradecki otrzymał wiele prestiżowych nagród, zwłaszcza za swoje teatralne inscenizacje (jak choćby nagroda im. Swinarskiego za reżyserię spektaklu "Woyzeck" Buchnera w Starym Teatrze w Krakowie oraz "Pana Jowialskiego" Fredry w Teatrze im. Jaracza w łodzi (to był rok 1986), czy nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za wybitne osiągnięcia reżyserskie i dramatopisarskie (rok 1987).
Jako aktor zaznaczył się w filmach K. Zanussiego ("Constans", "Spirala", "Rok spokojnego słońca") a także K. Kieślowskiego ("Amator" i "Bez końca").
Spora liczba telewidzów średniego pokolenia pamięta go z występów w popularnym programie krakowskiej telewizji "Spotkania z balladą", w których występował w roli konferansjera (wraz ze swoim krakowskim kolegą Marcinem Sosnowskim); oni właśnie przejęli pałeczkę, jako prowadzący ten słynny ongiś program satyryczno-rozrywkowy, po legendarnym duecie Jerzego Stuhra i Bogusława Sobczuka.
Osobiście mam nadzieję, że Bradecki - reżyser nie pożegnał jeszcze Bradeckiego - aktora.