Ten film to przykład na to, ze film oparty na intrygujących faktach może być jednak nudny. Ścisle tajne jest filmem monotonnym tak jak i polskie tłumaczenie filmu. Filmowi Billiego Raya daleko do poziomu Dobrego agenta de Niro, który poruszał podobną tematykę.

Co tu mamy? 90 minut nudnej akcji biurowej. To co w filmie zawodzi to przede wszystkim reżyseria. Film po prostu jest nużący. Ray tak słabo prowadzi narrację, że w pewnym momencie zapominamy, o co toczy się tutaj gra. Film jest nudny jak praca biurowa w księgowości. Niewiele jest tu o technice szpiegowskiej. Wątki nie układają się w interesującą całość. Niektóre są niewykorzystane (życie małżeńskie głównego bohatera), a niektóre przesadzone (religijność zdrajcy). Samo złapanie szpiega jest absolutnie pozbawione dramatyzmu. Już filmy dokumentalne maja w sobie więcej dramatyzmu niż scena wyreżyserowana przez Raya. Ostatecznie nawet nie dowiadujemy się, dlaczego. Twórcy zamierzyli tak, żeby było bardziej niejednoznacznie, ale ta niejednoznaczność w obliczu nudnego, ciągnącego się filmu staje się wadą.

Zanudzić widza mając tak dobry materiał na film, to trzeba naprawdę być beztalenciem. Reżyser nie może się zdecydować czy robi zaskakujący thriller czy też dramat o wyższych ambicjach. A jak on tego nie wie, to kto ma wiedzieć?