Peggy wyszła za mąż z miłości. Niestety, jej mąż po ślubie ukazał swoje prawdziwe oblicze. Młoda, zakochana kobieta była wyzywana, poniewierana i bita przez "ukochanego". Podjęła więc decyzję o opuszczeniu sadystycznego typa. Przysięgła sobie, że nigdy nie dopuści do tego aby podobna kreatura skrzywdziła jej córkę, Carrie. Mijały lata, Peggy prowadziła spokojne życie wraz z córką. Poznała dobrego, uczciwego mężczynę. Po jakimś czasie Carrie przestała być dzieckiem i zaprzyjaźniła się z pracującym dla Peggy młodym mężczyzną, Gene. Niestety przystojniak, poza urodą nie miał w sobie nic pozytywnego. Zakochana Carrie była ślepa (jak wszyscy zakochani) na wszelkie aluzje co do normalności swojego chłopaka. Kochającą matkę ogarnęły fatalne przeczucia...

Szesnaście lat temu Peggy uciekła przed brutalnym mężem. Przysięgła sobie, że nie dopuści, aby jej córkę spotkał ten sam los. Jednak tragiczna historia wkrótce się powtórzy. Peggy Wilson zabiera swoją malutką córkę Carrie i ucieka z domu przed brutalnym mężem. Szesnaście lat później jest szczęśliwą żoną Waltera Pomeroya i mieszka w Utah razem córką. Pracuje jako architekt krajobrazu i doradza kobietom maltretowanym przez mężów. Gene Shepard, jeden z pracowników Peggy, interesuje się Carrie i szybko zdobywa jej wzajemność. Wkrótce jednak pokazuje swoją prawdziwą twarz, gdy grozi śmiercią przyjacielowi Carrie, jeśli ten nie będzie się trzymał z dala od dziewczyny. Kiedy Peggy usiłuje porozmawiać z Carrie o tym zajściu, córka oskarża ją o nadopiekuńczość. Mimo przestróg, Carrie postanawia zamieszkać z Gene'em. Kilka miesięcy później decyduje się odwiedzić matkę, co wprowadza Gene'ego w złość. W furii niszczy samochód dziewczyny i grozi jej śmiercią, jeżeli go opuści. Zostaje aresztowany. Dziewczyna uświadamia sobie, że matka miała rację i decyduje się zerwać z Gene'em. Shepard opuszcza więzienie i telefonuje do Carrie. Zdenerwowany informacją o jej nowym chłopaku, wpada uzbrojony do domu Peggy i postanawia czekać na konkurenta.