Opowieść o pani O. cierpiącej na chorobę Alzheimera. Dokumentalny materiał został uzupełniony o nagrania wideo z małej kamery, do której pani O. nagrywa sobie różne filmy instruktażowe dotyczące codziennych czynności, wspomnienia, przemyślenia i komentarze, które nie chce zapomnieć. Próbuje zapisać siebie w filmowym medium na przyszłość. Osobista historia stopniowego zapominania oddaje zarazem nastawienie postkomunistycznego społeczeństwa do niedawnej przeszłości.