Wpis 1/2 (widać o tym filmie można pisać i pisać, ale powstrzymałam się przed spoilerami..)

Ogólna ocena filmu niesłusznie odstrasza, opinie też nie zachęcają, ale w końcu po 2 miesiącach zdecydowałam się obejrzeć film. Czy prawie 2h uważam za stracone? No właśnie wręcz przeciwnie i dlatego też moja ocena jest taka, a nie inna!

Chwilami miałam wrażenie, że film powinien mieć 2 części, ale wtedy nie dałoby się uchwycić kwintesencji przekazu (ciężkiego, trudnego, ukrytego pod wieloma warstwami ludzkiej psychiki) i z wielkim żalem muszę przyznać, że tego filmu wielu ludzi nie zrozumie.
TEN FILM ZOSTANIE DOCENIONY, JAK NAS JUŻ TU NIE BĘDZIE, przez przyszłe pokolenia.. te pokolenia, które będą wołać o pomstę do nieba, kiedy zaczną odczuwać konsekwencje tego, co my ludzie robimy z tą planetą, z nami samymi i co postęp, technologia nieodpowiedzialnie używana zrobi z człowieka. Jeśli świat będzie jeszcze istniał, to wtedy ludzie zaczną szukać wrażliwości, wartości, zasad, głębi i wtedy odkryją ten film, zobaczą go takim, jakim jest- głębokim obrazem sieci/mapy życia i dróg kryjących się za każdą naszą decyzją..

Gdybym miała opisać ten film z mojej perspektywy (widza, bez doświadczenia filmowego), to:
Świat przesiąknięty do szpiku kości korupcją, kolesiostwem, łapówkarstwem, szantażem kręci się wokół drabiny wpływów, która wypiera na dobre kręgosłup moralny ludzkości. W zależności od tego, na jakim szczeblu drabiny zawiśniesz, z tejże wysokości będziesz mógł pociągać za sznurki własnego życia/losu.
*
Temida z opaską na oczach, dzierżąca w jednej ręce wagę, w drugiej miecz. Jest symbolem sprawiedliwości, opartej o bezstronność, porządek i walkę o prawdę. Nasz wymiar sprawiedliwości, wbrew symbolice Temidy, zbłądził, stał się narzędziem rozwiązywania prywatnych porachunków z korzyścią, najczęściej, dla ludzi reprezentujących sądownictwo. Wiem, że są jednostki prawe, etyczne i za wszelką cenę podążające za prawdą, sprawiedliwością, ale spokojnie na dzień dzisiejszy trzeba przyznać, że to już mniejszość, wyparta przez ogromną hydrę bezprawia.

Ogólnie przez film przebija się bezsilność człowieka -bohatera Piotra Sternika. Ta postać najbardziej mnie irytowała przez cały film (nie dlatego, jak została zagrana bo Roznerski zrobił tu kawał dobrej roboty, ku mojemu zdziwieniu, udźwignął tę rolę) ale wiele razy targały mną emocje typu „czemu Piotr jest taki cichy, grzeczny, małomówny, dlaczego czegoś nie zrobił, czegoś nie powiedział, czemu adwokat jest przedstawiony jako postać kompletnie bierna, pozbawiona wpływu, dialogu, gdzie próba walki z tym, co nas spotyka?..” Co jest do cholery?! Czy Temida nie pokazuje nam, że o prawdę trzeba walczyć?! Czy ta bezsilność czasami nie wynika z braku naszego stanowczego działania? Czy rzeczywiście wszystko to sprawka losu, naszych decyzji?! Przecież za każdą decyzją, poza losem, idą nasze działania, siła woli, obsesja.. Czy rzeczywiście jesteśmy tylko biernym obserwatorem życia? Czuję zgrzyt, nie mogę się z taką postawą bohatera pogodzić, być może nie rozumiem, być może mam inny charakter, niż bohater, a może w filmie zabrakło czasu na dopełnienie scen..

Miałam też czasami wrażenie, że sceny są poskracane, jakby za szybko pourywane, bo aż prosi się o pociągnięcie niektórych wątków jeszcze głębiej, więcej dialogów, żeby bohater/bohaterzy coś dopowiedzieli, a może taki był zamysł Autora..
Z pewnością niektórzy aktorzy/aktorki pomylili film ze sceną teatru z uwagi na ich styl mówienia, wyrażania emocji, przerysowaną wręcz chwilami ekspresję (piękne to ale) ta patetyczność niekoniecznie jest na korzyść tego typu produkcji. Tutaj mamy do czynienia ze światem prostym, konkretnym, przerażającym, zderzenie ofiary z oprawcą, człowieka z systemem, emocje strachu, zawiści, zdziczenia, bezradności, sprzeciwu.

! Andrzej Andrzejewski (Zborek) bardzo dobrze zagrał w tym filmie, On jest idealny do takich produkcji i ma skubaniec ogromne doświadczenie, potrafi znakomicie wcielić się w rolę, poczuć postać i przede wszystkim od niego bije ekspresja, życie. Jego rola doskonale podbija tętno filmu. Jest konkretny, uważny, zdeterminowany.
! Pięknie dobrana muzyka, odpowiednio do okoliczności i miejsca.

? Zastanawia mnie, bo w innych filmach albo tego nie widziałam, albo tego nie było, tutaj kamerujący robi za duże zbliżenia na postaci, wręcz są one poobcinane, co powoduje, że ciężko się ogląda, jest mało realistyczny przekaz, przez co ciężko jakby wejść mentalnie w przekaz, tak, by być jakby obserwatorem całej historii (podświadomie), sposób kamerowania sprawia, że ciągle człowieka coś wybija z tej magicznej drogi, którą byśmy chcieli przejść z bohaterami, zapominając na chwilę o własnej rzeczywistości. Przepraszam kamerzystę, jeśli się mylę, ale Film oglądałam przez 22bit . tv więc jakość miałam dobrą :)

* Ogólnie, warsztatowo coś może się nie podobać, ale kwintesencja przekazu i poruszanego tematu jest z najwyższej płaszczyzny ludzkiej egzystencji.
** To jest ten typ filmu, do którego powinno się wracać, to nie jest film na jeden strzał. Jest zbyt głęboki, a nie warto zatrzymywać się na najbardziej powierzchownej warstwie bo głębiej czeka nas ciekawa podróż też w głąb nas samych, dlatego go polecam.

Mamy mało takich filmów, nie mamy na nie czasu, ochoty, bo świat nas wciąga innymi, ważniejszymi, wygodniejszymi dla nas elementami życia, a ten film zmusza wręcz do refleksji i myślenia. Dziwi mnie jedno, że w Polsce nie było kogoś, jakiejś instytucji artystycznej, która, by ten film doceniła, nie widzę nigdzie nagród. Jeśli ich nie ma, a mamy 2022 rok, to świadczy tylko o tym, że kultura też zaczyna nam podupadać i to z wielkim hukiem.
Wciąż mam jednak nadzieję, że wszechobecna komercja nie przesłoni, wrażliwym na piękno ludziom, drogi życia w zgodzie ze sobą. W filmie mamy taki cytat „Z biegiem lat wszyscy tracimy gdzieś własną wrażliwość” – no i właśnie ten cytat udowadnia nam dzisiejsze realia tego, co nas otacza, mówi dużo o nas samych i ludziach, szczególnie tych, zawieszonych na wyższych szczeblach drabiny. Cóż za ironia, że polskie romansidła i seriale mogą mieć wyższe oceny, niż ten tu film..
Pozdr
A.