Serce Lucíi zamiera nagle, gdy w jednym z domów towarowych zauważa Juana, swojego rówieśnika. Bez wahania podąża za nim aż do domu, w którym 25 lat temu, w ostatnich chwilach frankizmu, Juan zobaczył ją po raz pierwszy i zakochał się. Mieli wtedy po 17 lat i porozumiewali się z balkonów własnym wymyślonym językiem. Ale Juan pochodził z biednej rodziny, a rodzice Lucíi mieli wobec córki wielkie plany. Lucía wybrała bezpieczeństwo i pozycję jaką zapewniał jej bogaty narzeczony, pierwszy chłopak zaakceptowany przez jej rodziców. Dopiero kiedy ujrzała Juana po tylu latach zdała sobie sprawę co porzuciła, by spełnić marzenia rodziców. Wkrótce przeprowadza się do mieszkania naprzeciwko domu, w którym mieszka Juan i próbuje ożywić cichy dialog balkonów. Ale Juan także się zmienił i nie chce ponownie otwierać rany jaką jego sercu zadała Lucía kiedy byli nastolatkami.