To co mogło być w tym filmie naprawdę mocnym dramatem o wyzwolenie się z represyjnego systemu to Stella i jej wątek, niestety to jakieś 7% filmu. I skąd u licha Stella wiedziała gdzie mieszka Barbara?

Naprawdę staram się dostrzec w tym filmie geniusz zwłaszcza po wielu bardzo pozytywnych opiniach ale nie potrafię. Zdjęcia są rzeczywiście świetne, film wygląda bardzo ładnie, aktorzy również grają solidnie, enerdowska rzeczywistość ukazana jest tak delikatnie jak z ludzką twarzą. Z jednej strony to dobrze bo filmy o takiej tematyce zazwyczaj pokazują sam smutek i szarość ale z drugiej w czym tkwi właściwie cały problem tego filmu? Oprócz uczucia osaczenia to ja nie widzę tu żadnych pobudzających widza elementów. Jest tu jakaś gra pozorów, jakieś pragnienia, ludzkie odruchy ale dla mnie to jest za cienkie na poruszający dramat psychologiczny. Jako dramat romantyczny tym bardziej zawodzi. Ale film nakręcony jest rzeczywiście świetnie.

Wszystko ułożyło się w jedną całość, takie produkcje to nowa jakość. Filmy podobne do Barbary czyli inne dramaty nowej generacji:) Polecam film 4 Months 3 Weeks And 2 Days (2007), mimo że tematycznie filmy różne to mają ze sobą wiele wspólnego. To właśnie taki mix dramatu psychologicznego i thrillera. Podobnie jak u Barbary emocje skrywane są skrzętnie, akcja ślimacza, panuje pewnego rodzaju spokój, cisza i jakby oczekiwanie na coś co ma się wydarzyć. Z drugiej jednak strony w obu filmach panuje to niesamowite napięcie jak w rasowym thrillerze. Podobnie jak Barbara, 4 Months 3 Weeks And 2 Days to film ważny, prowokacyjny, o czymś, jednocześnie nie stara się na siłę pokazywać szarości, smutku, dołować widza, nachalnie ten przekaz manifestować. Wprost przeciwnie ten film jest ładny, perfekcyjnie zrealizowany, trudno ocenić postawę bohaterek, ustosunkować do przekazu. Pełna dojrzałość artystyczna podobnie jak i u Barbary została tutaj już osiągnięta. Brawo klap, klap, klap.

Według mnie za bardzo przestawiasz akcent w opisie filmu na "dążenie do wolności", "opieranie się systemowi", choć zauważam że w ostatniej wypowiedzi już tego nie ma.
Barbara kocha mężczyznę, on kocha ją. Jest za to ukarana, bo miłość niewolnika nie jest jego prywatną sprawą w państwie niewolniczym. To jest według mnie główny wątek tego filmu. System nie broni się przed wolnomyślicielami, system atakuje na wszystkich frontach prawomyślnych niewolników. I to jest prawda o NRD. Sam tego doświadczyłem. Byłem w miejscowości Greitz na praktyce studenckiej. Miejscowa działaczka FDJ opowiadała o szczęściu w socjalistycznym mieście i napomknęła, że jest tu kręgielnia. Zapytałem, gdzie jest ta kręgielnia i nie dostałem odpowiedzi, bo pytanie o kręgielnię podczas pogadanki o szczęściu w socjalistycznym mieście jest NIEPRAWOMYŚLNE.
Innymi słowy, w "Barbarze" system niewolniczy jest jak powietrze, bo jest wszędzie, a sam film to opowieść o sztuce oddychania złem, broń Boże o sztuce walki ze złem.

Wydaje mi się że tak naprawdę to pokochał ją ten lekarz a nie "chłop" z zachodu z wypasioną bryką. Być może Barbara właśnie na końcu zrozumiała że szczęścia i wolności nie musi już szukać na zachodzie, to szczęście znajduje się w niej samej, jej życie ma duże znaczenie bo pomaga chorym ludziom, jest prawdziwie kochana tu na miejscu, wewnętrznie wolna zawsze i wszędzie gdziekolwiek będzie.

Oczywiście los tej dziewczyny również musiał mieć bardzo duży wpływ na decyzję o pozostaniu. Na szczęście wszystko skończyło się dobrze:)

Doceniam Twoją chęć widzenia świata lepszym niż jest. To sympatyczne i wydajesz się sympatyczną osobą.
Ja jednak zapowiedzi lepszego świata w "Barbarze" nie widzę. Barbara nie jest bojownikiem o lepszy świat, myśli o czymś, co dziś robią miliony Niemców z dawnego NRD - jadą na zachód, bez problemów, bez rozterek, zwyczajnie. André to też donosiciel, donosiciel z przydziału, bo są przydziały na donosicielstwo związane z funkcją ordynatora.
Mają normalne ludzkie odruchy, dlatego Stella ucieka zamiast Barbary. Ale bez tych odruchów wpisanych w w scenariuszu nie byłoby filmu, bo Petzold nie zdecydowałby się na film o samych potworach. I zwróć uwagę na kapitalny wątek żony potwora z policji politycznej. Tej policji też były potrzebne ludzkie odruchy André, które dają ulgę w cierpieniu. W "Barbarze" ludzie nie walczą z potworami, potworom potrzebni są ludzie. Dobrze pomyślane, pięknie zrealizowane, to jest właśnie "Barbara". Nic dodać, nic ująć. No i ten Ronald Zehrfeld w roli André. Bez jego fizyczności nie byłoby tego filmu.

Andre to też donosiciel ale potem przestaje dostrzegać w Barbarze wyłącznie obiekt obserwacji i chce się do nie zbliżyć ale już jak mężczyzna do kobiety a nie donosiciel, odnośnie żony "potwora", wcześniej Barbara widziała wokół siebie wyłącznie samych szpiegów i donosicieli od których starała się izolować, jednak gdy zobaczyła cierpienie "potwora" to dostrzegła w nich również ludzi. "Wolny" świat zachodu został także skrytykowany poprzez pokazanie że tam główną rolę zaczęły odgrywać pieniądze, pieniądze za które nawet kupuje się ludzkie uczucia. Otoczenie zaczęło wymuszać coraz bardziej konsumpcyjny styl życia i to też się stało formą ucisku.