SPOILER
Przecież chodziło o uratowanie tej dziewczyny, dlatego Barbara nie uciekła.

To ja może przypomnę los dziesiątek tysięcy podzielonych rodzin, z których częśc zamieszkiwała NRD, a częśc zdołała "prysnąć" do RFNu. Ludzie wiali, nie bacząc na zerwane więzy, a potem cierpieli. Wesoło nie było. W "Barbarze" jest jakoś na opak, wbrew historii i zdrowemu rozsądkowi. Natomiast ocenę 10/10 ("arcydzieło") Skurczybyka skomentuję krótko: "bez jaj...".

Rany, bohaterka postanowiła po prostu pomóc młodej dziewczynie (Stelli), zamiast sobie. Może to i wbrew zdrowemu rozsądkowi (chociaż Barbara miała jednak "jakieś" życie w tym NRD, podczas gdy Stella była na prostej drodze do piekła), ale za taki brak zdrowego rozsądku to się medale dostaje...

Arcydziełem bym tego filmu nie nazwał, ale ja nie stosuję filmwebowych określeń towarzyszących poszczególnym ocenom. Mam swoją skalę. "Barbara" IMO jest na poziomie najlepszych (no, prawie najlepszych) filmów naszego Kina Moralnego Niepokoju, bo też z tym nurtem mi się ten film kojarzy, i to zarówno tematycznie, jak i pod względem wykonania.

Dlaczego nikt nie zauważył, ze Barbara zakochała się w doktorku, koledze z obecnej pracy, to drugi powód dla jakiego została. Za mało w Was empatii Panowie ;)

Nie pamiętam już dokładnie... Może i tak, ale to mniej ważny powód. "To nie był kraj dla zakochanych" ;)

Mylisz się, dla kobiety to bardzo ważny powód, kraj nie ma znaczenia, Polaka tez nie była krajem dla zakochanych a jednak kupę kochających się ludzi tam pozostało i żyje.

OK, może masz rację. Jak obejrzę ponownie to się do tego odniosę.

ok. milo :)

Po czym wnioskujesz, że Barbara zakochała się w lekarzu? (Film oglądałem pół godziny temu, więc jestem na świeżo ;])

Np. po scenie w kuchni :). Oczywiście, jest to teza, z którą można polemizować, ale jest to jakieś logiczne uzasadnienie decyzji o pozostaniu.

No, te spojrzenia w pokoju na samym końcu też niby mówią same za siebie, ale jednak wydawało mi się, że Barbara cały czas kocha mężczyznę z NRD. Rezygnuje z jego miłości aby ratować Stellę, a teraz spróbuje ułożyć sobie życie u boku lekarza, ale nie jest pewna czy im się uda.

Też tak odbierałem sytuację; niemniej jednak, scena kuchenna ma miejsce jeszcze zanim Barbara zmuszona jest podjąć decyzję o zaniechaniu własnej ucieczki -- można zatem wnosić, że jakieś uczucie się już wówczas w niej rodziło. A wątek z mężczyzną z RFN jest tak dziwny (chodzi mi o jego sugestię, iż to on mógłby wrócić do NRD), że trudno mi do końca wyrobić sobie zdanie o tym, co ich łączyło.

Ten lekarz od początku filmu ją podrywał. Pocałunek nie był niewinny, ale trwał krótko i ja go odebrałem jako taki znak "lubię cię" od Barbary. "Starasz się, to masz chociaż pocałunek ode mnie". Hehe, to właśnie lubię w kinie. Jedna scena i wiele interpretacji, różne punkty widzenia ;)

Po latach znów trafiam na Sqrchybyka i tym razem Kolego muszę Ci przyznać rację. Dodam nawet, że ten film też oceniam wysoko.
Shallin trafia w sedno, chociaż ciężko ocenić, który z powodów przeważył. Wydaje mi się, że jednak dotarło do niej właśnie to, że ona może jakoś ułożyć sobie życie i na prowincji, a na Stellę czekały same przykre niespodzianki.