Gdybym też był na miejscu tego człowieka który uczynił go kaleką również nie zawahałbym się przed strzałem. Ten człowiek zmarnował mu dzieciństwo.

Uwielbiam te słynne ''żądam satysfakcji'' ! :)

Nie uważam, że Bullingdon był coś winny Barry'emu. Barry zniszczył jego rodzinę, przetrwonił fortunę, a sam młody lord był zmuszony przez tego karierowicza do opuszczenia rodowego gniazda i tułania się. W trakcie sceny, gdy Bullingdon "ubliża" Barry'emu, mówi wyłącznie prawdę, tyle, że niewygodną dla naszego bohatera. Barry nie miał mu wiele do wybaczenia, nie był jednak do końca łajdakiem i świadom był krzywdy jaka spotkała lorda, dlatego nie chciał go zabić. Ponadto przypuszczam, że sam straciwszy syna, zrozumiał, co to za ból i nie chciał skazywać na takie cierpienie powtórnie swojej żony.

Zgadzam się w 100%

Głównym atutem filmów Kubricka jest fakt, iż ukazuje on postacie które posiadają wiele zalet i wad, ich charakter często zmienia się pod wpływem wydarzeń i tego typu przypadków. Stanley jest mistrzem !

Akurat nie masz racji, bo Barry Lyndon to postać bardzo sztuczna. Nie wiadomo dlaczego staje się nagle zwykłym gnojem, którego widz całkowicie przestaje lubić. Współczujemy żonie i jej synowi, a tego dziada mamy dość. Kubrick przesadził, na siłę chciał pokazać człowieka z wadami. Dużo lepiej mu wyszła postać Alexa w Mech. Pomarańczy, ponieważ od początku poznajemy go jako zbira i chytrusa, którym nie przestaje być. Widz jest zdystansowany wobec Alexa, ale nie nienawidzi go. Dlaczego? Dlatego, że Alex fascynuje widzaswoją psychopatyczną naturą, swoją aspołecznością i totalnym brakiem empatii. Ta fascynacja równoważy pewną niechęć do tej postaci. Dzięki temu Kubrickowi udało się zachować pewną równowagę. Sorry, ale sztuka polega na wyważaniu, a nigdy przesadzaniu. Częściowo z tego powodu Barry Lyndon jest dużo gorszym filmem od Pomarańczy.

Zgadzam się z tym że Pomarańcza > Lyndon. Jednak postać Barry'ego pokazuje jak człowiek który zyskał dużo i powinien być szczęśliwy chce jeszcze więcej. Lyndon piął się w górę i był sympatyczną postacią do czasu końca pierwszej części filmu. W drugiej pokazany jest przykry los głównego bohatera z przyczyn tego że za wiele chce od życia i krzywdzi najbliższe mu osoby.

Były już takie filmy i to dużo lepsze: Obywatel Kane, Ojciec Chrzestny 2.
-Wściekły byk, choć później nakręcony, podobnie przedstawia głównego bohatera jako łajdaka, który pnie się, by upaść, ale ma cechy równoważące - ambicja, siła, agresja, ponadludzka wytrzymałość. Wściekły byk dzięki temu ciągle jest klasykiem i wielkim arcydziełem. Podobnie trochę Człowiek z blizną, choć to dużo gorszy film.
Chodzi jednak o to, że wszystkie te postacie od początku mają cechy pozytywne i negatywne, które się równoważą, no może nie do końca zawsze, ale jednak w dużej części. Barry Lyndon został sztucznie skonstruowany i jest dla mnie jak teatralna kukiełka, którą reżyser- demiurg pociąga jak chce. A przecież reżyser powinien być niewidoczny, historia, tak jak postać powinna dziać się "sama", stając się prawdziwą.

Jeśli chodzi o Wściekłego Byka to stawiam go wyżej od Barry Lyndona. Jednak dla mnie film Kubricka jest rewelacyjny z kilku powodów: wspaniałe zdjęcia, kostiumy , scenografia , muzyka oraz główny bohater który mimo wad i zalet jest dla mnie ciekawą postacią. Ale wiadomo, o gustach się nie dyskutuje :)