Film poświęcony ofiarom Colonia Dignidad.
Colonia Dignidad, osada misyjna założona w połowie lat 50-tych XX wieku przez niemieckich imigrantów w południowym Chile, niedaleko miasta Catillo, w odizolowanym miejscu prowincji Linares. Obecne fakty po przeprowadzonym śledztwie potwierdzają, że było to więzienie w którym chilijska tajna policja , torturowania i mordowania ludzi w czasie reżimu militarnego Augusto Pinocheta.
Paul Schafer prorok, mesjarz, świecki "ksiądz" uznawał się za najwyższego i prowadził Colonie Dignidad jak miejsce misyjno-charytatywne.
1959 roku uciekł z Niemiec, groził mu wyrok za pedofilię, a w roku 1961 pojawił się w Chile ze swoimi wyznawcami. Ulubiony cytat:
"Tu pomoże psychologia. Torturować każdy potrafi, sztuką jest złamać, nie krzywdzić fizycznie..."

Ośnieżone szczyty Andów , ogrodzony obiekt drutem kolczastym, pod prądem, pomieszczenia do spania kilkunastoosobowe, posiłki marne, ciężka praca, bicie za nieposłuszeństwo, strażnicy pilnujący i nadgorliwe donoszący,w podziemiach budynku tunele, ludzie odosobnieni płciami, bici, torturowani, elektrowstrząsy, podawano im odurzające leki, na spotkaniach "integracyjnych" lub osobnych z Piusem poddawani praniu mózgu, manipulacji, psychozie, molestowaniu w kolbce OSADY GODNOŚCI.

Chile 1973 roku , w tle słyszymy muzykę "Ain't no Sunshine" , Janis Joplin "Try" czy "Sambę Pa Ti" Santany, w stolicy Santiago wiece, manify , ulotki dotyczące obecnego prezydenta Salvadora Allende, który kraj po wyborach 1970 roku wprowadził w cud socjalizmu. Ulica pokazuje zwolenników i przeciwników, zamieszki rokują wojnę domową i pojawia się przeciwnik Augusto Pinochet,
w wyniku wojskowego zamachu stanu w 1973 wojsko obaliło demokratycznego prezydenta kraju Salvadora Allende.
Świat wstrzymał oddech na dalszy obrót wydarzeń w którym znalazła się para Lena i Daniel i to z nimi zmierzymy się z oblicze zła, obozów koncentracyjnych na stadionie narodowym w Santiago, gdzie człowiek człowiekowi taki los zgotował, wstąpimy do piekieł...
Piekło przejdziemy dla ofiar Colonii Dignidad, Karawanów Śmierci, stadionu narodowego, dla tych zamordowanych, torturowanych i zaginionych, nazywanych niebezpiecznymi dla reżimu Pinocheta.
Aktorsko Michael Nyqvist w roli Piusa majstersztyk, oblicze najwyższego dostojnika, dobry ojciec a jednocześnie ręka karającego, wyrocznia dobra i zła, mistrz manipulacji, zwyrodnialec moralny i seksualny, z tym obleśnym uśmiechem....nieomylność to moje drugie imię!
Daniel Brühl w roli Daniela konspiratora doskonały, potrafi świetnie odnaleźć się w każdej roli, rozpoznanie terenu, wcielanie planu A, B itd...udawanie dla potrzeb manipulacji i bezpieczeństwa opóźnionego w rozwoju po serii tortur i elektrowstrząsów majstersztyk.
Emma Watson w roli Leny miała trudniej, wszyscy patrzą na Hermionę a tu powstała niezła kreacja z zachowaniem zimnej krwi, mimika twarzy oszczędna, ciało jako środek wyrazu prowadzi spokojnie, twardo, momentami miałam wrażenie, że w osadzie ona jest poza tym strasznym miejscem, determinacja, odwaga i walka o wszystko...
Film polecam od pierwszej chwili trzyma do końca w napięciu.
Świat musi takie wydarzenia pamiętać...