Na początku XX wieku, Chicago, gdzie mieszkało ponad dwa miliony mieszkańców, było drugim co do wielkości miastem w Stanach Zjednoczonych. Było również centrum polonijnej kultury i aktywności politycznej. W latach 1870-1920, kiedy Polska była pod zaborami do Stanów Zjednoczonych wyemigrowało ponad cztery miliony Polaków w poszukiwaniu lepszego życia. Chicago było ich domem. Tutaj znajdowali zatrudnienie w fabrykach, gdzie praca należała do jednej z najbardziej niebezpiecznych w kraju. W swoich dzielnicach budowali kościoły oraz własną wspólnotę, jednak najważniejsze było dla nich wsparcie ukochanej ojczyzny w odzyskaniu niepodległości. Historia tych ludzi to tytułowa  "Czwarta dzielnica".