Próba graficznej transpozycji stanów psychiki, zachowań i napięć towarzyszących codziennym próbom komunikacji werbalnej pomiędzy dwojgiem ludzi. Rodzaj rozmowy, w której słowa są zastępowane graficznymi ekwiwalentami artykułowanymi przez rozmówców, przyjmującymi postać typograficznych elementów unoszących się w przestrzeni pomiędzy postaciami bohaterów.
To tam na styku dwóch światów tworzą się sprzężenia, tarcia, kolizje ukazujące fundamentalny mankament codziennej egzystencji - nieumiejętność komunikacji. Słowa krążą po niewidzialnych trajektoriach częstokroć nie docierając do odbiorców, mijając się i gubiąc drogę. Repetycje gestów, słów, sygnałów tworzą swoistą mantrę znaczeń, prób określania, nazywania i wytyczania własnych granic mentalnej niezależności często utrudniającej wzajemne współistnienie.