a ja z kolei w tej kwestii pozostanę uparty i nieugięty, zakręcony i zamknięty jak słoik na zimę i żadnego nowego menzla sobie bynajmniej nie życzę..

no bo po co, wszak komedia to nie zabawa, żeby sobie tak eksperymentować za kotarą teatralną, jakkolwiek biegle, ma być drugi raz tak samo i trzeci raz tak samo i dziesiąty raz tak samo, znaczy: drugi, trzeci i dziesiąty raz tak samo dobrze!

a tu zaśmiałem się trzy razy, z czego dwa przed seansem, na wspomnienia piwa oraz komina, tych dwóch tylko, za to z innego filmu..

pierwszego w kontekście wzmocnienia i podreperowania naszego nadwątlonego zdrowia co się zowie, drugiego w kontekście pewnej niebiańskiej niewiasty o oczach jak kałuże..

tak oto zatem więc, a jeszcze oglądanie tego w sąsiedztwie cudownie w kosmos odjechanej, a nawet odlecianej Annette to chyba nie był najlepszy pomysł na kolejny film z serii: o tragicznym życiu kosmicznym z komiczną sztuką konieczną w tle.. oj, na pewno nie..