chciałam tylko napisać, że podzielam wszystkie Twoje uwagi o filmie. co prawda książkę czytałam już parę lat temu, ale mnie również niezmiernie denerwowało parę elementów. mianowicie obraz, z którego wychodziło robactwo. ja rozumiem, że ktoś chciał bardzo uplastycznić przemianę głównego bohatera, ale chyba jednak nie tędy droga. sama przemiana również została sprowadzona do kilku tylko aspektów, oglądając film, można odnieść wrażenie, że głównym jej przejawem był niezaspokojony popęd seksualny. tymczasem Dorian w powieści jawi się nam jako bezwzględny potwór, on przecież ludzi niszczył. poza tym wydawało mi się, że w książce bohater nie żałował swoich czynów, nie było też chyba wątku miłosnego, prawda? nie mogę też sobie przypomnieć, co nim kierowało, kiedy w końcu zniszczył obraz, ale wydaje mi się, że nie była to chęć odkupienia się, jak zostało to pokazane w filmie. ha, również sama scena "zaczarowania" obrazu nie była tak ewidentna w książce, o ile się nie mylę. hm, w sumie to doszłam do wniosku, że muszę jeszcze raz przeczytać powieść, żeby zweryfikować swoje wrażenia, bo w tej chwili to mam takie ogóle wrażenia, że "coś mi nie pasuje", ale do końca nie wiem, co.
pozdrawiam.

Trafne uwagi. Podsumowując: wszystko co w książce było subtelne, wyłożono ludziom na tacy, jak dla idiotów.

heh, ja jednak jestem okropna: obejrzałam jeszcze raz fragmentami ten film, żeby znaleźć coś jeszcze, na co mogłabym ponarzekać ;p i wyłapałam taki szczegół. w końcówce, po tym jak Lord Wotton ogląda obraz i wychodzi jest zbliżenie na portret. i wtedy oczy postaci na obrazie się rozświetlają, jakby z portretu spoglądał diabeł (czy jakkolwiek mamy to rozumieć;p). po co taki element jeszcze wprowadzono? dla mnie to zupełnie niezrozumiałe i cuchnie tandetą na kilometr.

A ja książki nie czytałam i trochę inaczej patrzę na film niż Wy, ale też nie do końca mi się podobał, więc nawet w ciemno jestem w stanie się zgodzić z powyższymi opiniami ;) Konkretniej rzec ujmując- kostiumy, wnętrza i tym podobne jak najbardziej na plus, gra odtwórcy roli Doriana jak dla mnie na minus, to co się działo z obrazem (te robaki i samo zakończenie) nie tylko że komiczne, co nawet powiedziałabym że tandetne.. Najbardziej jednak nie podobały mi się sceny miłosne, erotyczne (czy jakkolwiek je nazwać), i nawet nie chodzi o to, że one były, bo nie jestem przeciwniczką takich scen w filmach, ale według mnie były bardzo źle nagrane.. Mimo że w zasadzie nic w nich nie było konkretnego, więc nie były ordynarne czy coś w tym stylu to i tak coś mi w nich nie odpowiadało.. I ostatnia rzecz- dziwna dla mnie była przemiana charakteru Doriana, trochę nieprawdopodobna, że dość spokojny, dobry chłopak tak szybko przyjął filozofię życia Harry’ego, tak jakby zupełnie nie miał osobowości, w książce też tak było?

W książce to wszystko dzieje się powoli, a i sposoby którymi Henry wpływa na Doriana nie są tak oczywiste. Henry oczarował Doriana, nie jest to pokazane w filmie. Z resztą w książce jest pokazany charakter Doriana całościowo, w tym jego cechy inne niż zepsucie, dzięki czemu postać jest bardziej prawdopodobna... Mimo wszystko, ta książka nie miała w zamiarze być realistyczna. Aczkolwiek w filmie rzeczywiście spłycono Doriana tak, że człowiek zupełnie nie może odgadnąć co się stało w jego głowie, że się tak zmienił.

Zgadzam się- zabrakło tutaj uroku grzechu , tego subtelnego czaru zdeprawowania... Henry był czarujący i fascynujący, stanowił wzór, model dla Doriana. W filmie wątek demoralizacji niewinnego młodzieńca wyglądał żałośnie i nierealistycznie. Twórcom filmu zabrakło delikatności w ukazywaniu procesu "zepsucia" i magii książki- zamiast tego toporne efekty, skokowość i zbędna dosłowność.

Dokladnie!Dla mnie zawsze nad ksiazka unosila sie taka mroczna mgielka, przeszywal mnie dreszcz gdy przewracalam jej kartki a tutaj co???Kupa erotyki i to w dodatku z ksieciem Kaspianem (przeprawszam ale nie moglam sie powstrzymac) w roli glownej. W tym przypadku jestem za zakazem ekranicacji powiesci.

stwierdzam jednak, że cieszę się, że obejrzałam ten film, bo skłonił mnie on do ponownej lektury książki:) niestety po przeczytaniu powieści film jeszcze spadł w mojej ocenie, ale w zasadzie wszystko na temat braku subtelności filmu w porównaniu do książki zostało już tu powiedziane, więc nie będę się już nad tym rozwodzić. pozdrawiam wszystkich, którzy coś pisali w tym wątku:)

Ten film to jakaś kpina... Straszliwie uproszczony względem książki.

Chciałam pisać swoje żale, ale nie ma po co - podpisuję się pod postem założycielki tematu. :D Wspaniałą, klasyczną książkę zdeptano i splugawiono. Barnes jest tak drewniany, że żal, już w "Kaspianie" mi się nie podobał, jego jedynym atutem jest uroda. Podobał mi się Chaplin, jego Bazyli był ciekawie pokazany, poza tym dno.

Smutniejszy niż sam film jest odbiór "dzieła" przez zachwyconą część publiczności ;). Cieszę się że ktoś się ze mną jednak zgadza.

Podzielam. Duży potencjał, tak zmarnowany. Pozostanę fanką książki i mojego własnego wyobrażenia jak taka książka powinna zostać przełożona na film..
Eh, robaki..

ja niestety książki nie czytałam, a na szczęście doriana obejrzałam przed trafieniem na opowieści z narnii (stąd zauroczenie cudownym benem barnesem). z ciekawości: co sądzicie o poprzednich ekranizacjach doriana graya? bo tutaj widzę samo zniesmaczenie. ja film wysoko oceniłam, za muzykę, za aktorów, za fabułę. szkoda tylko, że za bardzo skupiono się na pokazaniu seksu...

Zdenerwowało mnie to że nie mogę się z tobą nie zgodzić mimo iż film naprawdę mi się podobał. Może dlatego, że książkę czytałam już tak dawno i nie miała ona zbyt dużego wpływu na odbiór filmu. Mimo to w czasie oglądania Doriana faktycznie brakowało mi większej dawki okrucieństwa i grzesznego życia Doriana przez duże G. Ponad to przez cały czas miałam wrażenie że za mało pokazują samego przeobrażania się obrazu. A z kolei za dużo "bzykania":)
Owszem, mimo że film mi się podobał(ale pewnie dlatego że książkę dawno czytałam) to najważniejsze aspekty tej pięknej powieści zostały mocno ograniczone, zmienione lub po prostu pominięte...