Alba (Núria Prims), próbując ratować córeczkę przed utonięciem w przydomowym basenie, ulega wypadkowi i nieprzytomna trafia do szpitala. Gdy odzyskuje świadomość, okazuje się, że straciła słuch, a jej córka zniknęła – nie znaleziono ciała dziewczynki. Żyjąc w poczuciu winy, Alba uzmysławia sobie, że jest w stanie słyszeć określone dźwięki, które po pewnym czasie zaczynają układać się w słowa. Głosy są fragmentami rozmów, które prowadziły ze sobą nieżyjące już osoby. Jeden głos dominuje – należy do małej dziewczynki, nie jest to jednak córeczka Alby.