Film Helmy Sanders-Brahms na podstawie opowiadania Heinricha von Kleista, które oparte jest na autentycznym trzęsieniu ziemi w Santiago z XVII wieku. Nie znam literackiego pierwowzoru. Fabuła opowiada miłosną historię Josephe, bogatej młodej damy, która zakochuje się w swoim wychowawcy Jeronimo i zachodzi z nim w nieślubną ciążę. Sprawę odkrywa jej ojciec, znana lokalna osobistość i poprzez swe kontakty wtrąca oboje kochanków do więzienia, skazując ich na śmierć. Od wyroku ostatecznie ratuje ich tytułowe trzęsienie ziemi, po którym para musi odnaleźć się w nowej rzeczywistości.

Film ma wyraźny podział na dwie części, a cezurą jest naturalna katastrofa. Pierwsza to przydługi melodramat, druga kino społeczno-polityczne, krytykujące kapitalizm, chwalące utopijny komunizm - tutaj nie wiem, czy takie było założenie pisarza, ale tak odebrałem wizję reżyser. Dziwny miszmasz, przepleciony losowymi scenami naturalistyczno-artystycznymi. Nie ogląda się tego najgorzej, aczkolwiek nie jest to również dzieło wybitne.