Chodzi oczywiście o komedię kryminalną z Wysp Brytyjskich. Jednak interpretacja J.M.McDonagh'a jest na tyle udana, że nie ma tu mowy o marnym zżynaniu od Guya Ritchiego czy Edwarda Wrighta. Zupełnie inaczej w "Gliniarzu" rozłożone są akcenty. U Ritchiego tempo akcji nie spada poniżej pewnego "teledyskowego" poziomu, w filmie McDonagh'a przez większość czasu akcja snuje się powoli, ospale, oczywiście do punktu kulminacyjnego, który notabene również nie porazi nas swoją intensywności. Jednakże początkujący reżyser posiada asa w rękawie w postaci Brendana Gleesona i niezwykle sarkastycznych, mizoginicznych i daleko niepoprawnych dialogów, którymi "sypie" główny bohater. Również dzięki temu film ten staje się bardziej "ludzki" lub też wiarygodny. W swojej klasie najlepszy film wyspiarski od czasów "Snatch".