Twórcy filmu dotarli do jednej z rodzin Ewenków, rdzennych mieszkańców południowej Syberii, których kultura od dłuższego czasu ulega stopniowej degradacji. Słowo „gugara” w języku ewenkijskim oznacza brzmienie dzwonków, które pasterze zawieszają na szyi renifera. Kiedyś ten dźwięk był wszechobecny wśród syberyjskiej tajgi, dziś nie słychać go tam prawie wcale. Coraz trudniej jest też spotkać przemierzające syberyjską przestrzeń plemiona Ewenków. Przez lata ich kultura była niszczona przez władze komunistyczne, które zmusiły plemiona do porzucenia koczowniczego życia. Ewenkom odebrano renifery i zamknięto ich w kołchozach. Dziś nie potrafią oni odnaleźć się w postradzieckiej, równie dla nich okrutnej rzeczywistości. Młodzi Ewenkowie opuszczają syberyjskie wioski i w poszukiwaniu szerszych perspektyw wyjeżdżają do większych wsi lub miast. Starsi zapijają smutki spirytusem.

Gugara w języku Ewenków oznacza dźwięk dzwonków zawieszanych na szyjach reniferów. To jeden z niewielu dźwięków, jakie można usłyszeć w tajdze, ale ostatnio i on ucichł. W przeciągu ostatnich kilku tygodni, Dymitri i Tatiana - starzy pasterze stracili całe swoje stado. Co robić w tajdze bez niego? Czym się zająć, zwłaszcza jeśli jest się ostatnimi pasterzami reniferów w całym okręgu. Wszyscy inni przenieśli się już z lasu do niezbyt odległej rosyjskiej wioski.
Jest to historia o rozpadzie małej syberyjskiej społeczności. Ten obserwacyjny dokument opisuje pełny paradoksów świat byłych nomadów i pasterzy reniferów, zmuszonych do porzucenia tradycyjnego sposobu życia. Bohaterowie filmu, znajdują się na różnych etapach rozstawania się ze światem znanym jako tradycyjny sposób życia.