Przeczytałem już wiele opinii na temat "Juno" i w wielu z nich powtarzają się określenia typu:

"a po porodzie oddaje je i problem z głowy...spokojnie dalej zyje bez zadnych wyrzutów sumienia, bez uczuć, bez niczego".

Ja zupełnie inaczej zrozumiałem zakończenie tego filmu i wydaje mi się, że osoby uznające cytat wyżej za mówiący prawdę były rozproszone czymś podczas seansu, lub po prostu...nie myślą tak jak reżyser by chciał.
Moim zdaniem został pokazany tutaj smutek Juno z powodu wszystkiego co się stało, a także zaprezentowano ogromną radość matki zastępczej, która dostaje w swoje ręce nowonarodzone dziecko. Na samym końcu, gdy główna bohaterka spotyka się z Bleekerem widzimy, że z tego wszystkiego może wyniknąć miłość na całe życie, że ta sama pomyłka nie zostanie już popełniona i może kiedyś założą normalną rodzinę, choć to już moja wyobraźnia szczęśliwego zakończenia.