(...) Aspołeczny, pasywny stosunek Mary do życia stawia filary ciekawych kontekstów scenariuszowych, choć wiele się z tej podbudowy nie wywiązuje. "Karnawał dusz" imponuje klimatem, czasem bardzo zbliżonym do "Strefy mroku", lecz, w odróżnieniu od pamiętnego serialu grozy, nisko ceni sobie morały, puenty i przestrogi, właściwe rozwiązania narracyjne. Ten brak odpowiedzi na podstawowe pytania wielu zainteresowanych rozczaruje; moim zdaniem napędza jednak fabularną enigmę. Najlepiej traktować "Karnawał…" jako marę senną, przełożoną na duży ekran, jako wariację na temat "Wampira" Carla Th. Dreyera. Film Harveya całkiem umiejętnie odtwarza koszmar izolacji i bezradności, wzmagany tylko przez efektowne zagrywki techniczne: nieprzyjazne, industrialne zdjęcia, upiorną ścieżkę dźwiękową, zimną zupełnie, jak główna bohaterka. Harvey kocha dokonania ekspresjonistów, jak i w ogóle twórców kina niemego: surrealizm przestrzeni kadrowej i sytuacji ekranowych to duży atut jego filmu.

Pełna recenzja: #hisnameisdeath