No właśnie 485 miejsce - odległe miejsce ale to dla mnie za wysokie miejsce jak na ten film zresztą dużo jest filmów w top 500 co według mnie nie powinny tam być a co do tego filmu to nie podobał mi się

Zgadzam się z Tobą. Nie wiem skąd tak dobra ocena tego gniota. Koleś z premedytacją, stosując nieczyste zagrania rozkochuje w sobie dziewczynę. Rozdziewicza ją, wykorzystuje i źle traktuje. Nie jest z nią szczery, nie mówi jej, że zaraz umrze. Do tego jakoś ciężko mi uwierzyć, że tak papuśnie wygląda się umierając na raka. Dlatego cieszy mnie, że chociaż niektóre kobiety mają trzeźwą ocenę tego filmu.

Również się zgadzam. Nie rozumiem zachwytu nad filmem, oczekiwałam czegos lepszego. Co prawda humor nie był zły, ale ostatecznie film wedlug mnie wypadl słabo i naiwnie.

słabizna zgadzam się

Film średni, daje 6 głównie ze względu na postać Keitha. Nie ma żadnej dobrej cechy - racja, ale właśnie dlatego się z nim utożsamiam :D
Cała reszta typowa.

Keith tak strasznie mnie wkurzał, że jak się okazało, że ma raka, to miałam ochotę powiedzieć, dobrze mu tak. Z kolei Natalie, niby inteligentna dziewczyna, a zachowuje się jak kompletna idiotka w imię... no właśnie w imię czego??? Miłości do chłopaka, który ją oszukuje i nią manipuluje???? A jakie niby ten film ma przesłanie??? idź na studia, to zmarnujesz sobie życie??? pewnie, lepiej jeździć bez celu furgonetką....

Przesłanie? Mam ze 3

1. Nigdy nie wiesz co może Ci się przytrafić...
2. Nie oceniaj książki po okładce (stosunek Keitha do Natalie z początku filmu)
3. Warto żyć...

Czyli takie same przesłania jak mniej więcej 80% filmów.
Zieew.

No ale na pewno nie jest takie jak napisał ktoś wyżej o jeżdżeniu furgonetką.

zobaczmy datę powstania filmu....


Po za tym jak ktoś wierzy że życie to miód, wpisy powyżej to niech ogląda Szkołę uczuć.... Ale ono takie nie jest i to na tyle.

1. Bądź sobą, nie przejmuj się tym co pomyślą inni. (Natalie dbała o reptuacje w szkole, chodziła na imprezy dla ''fajnych osób'' które w zasadzie nudziły ją. Przy Keithowi ukazała swoją inną twarz, prawdziwą której sam wcześniej nie dostrzegał, przez co źle ją ocenił i wyszło co wyszło)
2. Sam kieruj swoim życiem. (Rodzice Natalie zaplanowali jej całą przyszłość, w zasadzie nie miała nic do powiedzenia, w końcu się zbuntowała i postawiła im)
3. Walcz o to co dla ciebie ważne. (Natalie mimo zachowania Keitha nie poddała się i opornie dążyła do tego by poznać jego tajemnice.)
4. Nie zawsze to czego chcemy jest tym czego potrzebujemy (Natalie była pewna że Raff, czyli popularny, inteligentny chłopak jest osoba dla niej, ale zakochała się w w wyrzutku społecznym)
5. Prawdziwa przyjaźń przetrwa wszystko (Mimo trudnych chwil Natalie, jej przyjaciółka w końcowych scenach podchodzi do niej i obejmuje ją)

Natalie odwraca się od przyjaciół, cały swój czas poświęcając Keithowi, jednak jej przyjaciółka wybacza jej. W końcowych scenach widać to, kiedy podchodzi i obejmuje ją*

1.Nigdy nie wiesz co może ci się przytrafić? Rzeczywiście, sama prawda. Keith sobie stwierdził: "zostało mi trochę czasu, więc zabawię się kosztem koleżanki z klasy", jego plan był tak doskonały, że przecież nie było opcji, żeby cokolwiek miało wyjść inaczej. Zanim umrę to rozkocham w sobie dziewczynę, żeby choć jedna osoba za mną płakała. O ironio, jaka szkoda, że nie wszystko poszło po jego myśli... Biedak się zakochał! I co począć skoro jest śmiertelnie chory. Ten wielki problem, który dręczy ludzkość "nigdy nie wiesz co może ci się przytrafić" pokazany w tak karykaturalny i naciągany sposób.

2.Nie oceniaj książki po okładce. Można przez to rozumieć "nie wszystko złoto co się świeci" (to chyba bardziej trafna teza) Nie rozumiem co ,to jakże wybitne, powiedzonko ma oznaczać? Czy Natalie wyglądała na jakąś pustą dziewczynę bez większych ambicji, żeby w ogóle móc pomyśleć, że jest nic nie warta i posłużyć się nią, by zapewnić sobie rozrywkę? Oczywiście, że nie, bo przecież Natalie była idealną dziewczyną- piękna, mądra, inteligentna... Zatem nasz bohater, dla swojej wygody założył sobie, że jest on głupią młodą kobietą o osobowości typowej dla licealistki, która nie dorównuje mu intelektem, bo przecież Keith był taki mądry, a nader wszystko było chory, więc bez skrupułów mógł bawić się uczuciami innych, a do nauczycieli zwracać się jak do kolegów, w końcu umiera...

I ostatnie- warto żyć. Oświecające. Keith się zakochał. Szkoda tylko, że zanim zaczął kręcić z Natalie nie wspomniał, że ma raka i lada chwila umrze. Drobne pominięcie. Potem zachowuje się jak tchórz, bo chowa się u siebie w domu, a gdy dziewczyna, którą "teoretycznie" kocha przychodzi by się dowiedzieć, co się stało biednemu Keithowi, to ten odprawia ją z kwitkiem, ale przecież ma prawo, w końcu ma raka i chce by inni cierpieli tak jak on, więc zachowuje się jak rozkapryszony książę (jak on może, przecież jest zakochany, a mimo wszystko rani Natalie).
Nie wiem czy przedstawienie głównego bohatera jako buraka, któremu wydaje się, że wszystko może i posiada więcej przywilejów oraz możliwość manipulowania innymi, z racji jego stanu zdrowotnego, było celowe. Raczej wątpię. Historia jest mocno naciągana, a przesłania, które przedstawiłeś są pokazane w karykaturalny i mało realny sposób. Bohatera próbuje się przedstawić, jako wrażliwego nastolatka, który stoi na granicy życia i śmierci, lecz raczej nie rzekłabym, że jest on osobą wrażliwą. Prawda jest taka, że nie interesują go uczucia innych. Jest zwykłym egoistą.

Zgadzam się w 100% z Kachiguri. Po "Gwiazd naszych wina" miałam ochotę na film w podobnym klimacie. Na forum polecano przede wszystkim "Szkołę uczuć" i "Keitha". Jako, iż "Szkoła uczuć" mnie nie wzruszyła i była zbyt cukierkowa, liczyłam iż "Keith" zapewni mi większą dawkę wzruszeń i emocji. Cóż dostałam po seansie? Rozstrój nerwowy i irytacja! Nie odczuwałam żadnego współczucia dla Keitha. Główny bohater jest irytujący i nie wzbudza żadnej sympatii, a jego dziewczyna jest niesamowicie głupiutka. Nagle postanawia zmienić swoje życie dla chłopaka, który ją wykorzystał i źle traktował? Nie doszukuję się w filmie żadnego przesłania. Nie zgadzam się z twierdzeniem damianplomiski, iż przesłaniem filmu jest "warto żyć". Czy igranie ze śmiercią zjeżdżając furgonetką w przepaść jest afirmacją życia? Ja odebrałam film jako poradę, by rzucić wszystko, nie mieć żadnych planów, nie iść na studia, do pracy, bo przecież i tak umrzemy. Zmarnowałam 90 minut w moim życiu, które uważam za cenne w przeciwieństwie do głównych bohaterów.

Przecież miłość taka jest, Natalie mu wybaczyła, bo go kochała. Otworzył jej oczy i pokazał, że można inaczej. Natalie była kierowana przez rodziców na jakie studia ma iść, co powinna robić. W tym filmie chodziło o to by decydować o samym sobie. Serio zastanawiam się jak większość osób piszących oglądało film. A co do zachowania Keitha to serio bardzo dziwne, że chłopak z depresją który zaraz umrze zachowuje się tak a nie inaczej Postarajcie się trochę wczuć w jego sytuacje a nie piszcie że jest samolubny.

Tego typu filmy zdają się być ciągle na topie, czego przykładem może być tak zachwalany ostatnio "Gwiazd naszych wina". To jednak dla mnie ten akurat jest dużo lepiej skonstruowany, za sprawą bohaterów właśnie. Wydaje się więc, że to co Ciebie irytowało, mi w pełni odpowiadało. Jego charakter, usposobienie, pogubienie Natalie. Jest to dla mnie o stokroć bardziej autentyczne, niż sytuacje przedstawione w "GNW" właśnie. Mi się podobał, zdecydowanie. Wiadomo, ze daleko mu do oskarowych produkcji, to jednak jeśli się do tego podejdzie z dystansem całkowitym i świadomością to raczej nie będzie się specjalnie zawiedziony. Tak więc ja osobiście lubię akurat ten film i poleciłabym każdemu, kto poszukuje czegoś przyjemnego i znośnego w tejże tematyce.

Po prostu przelałaś moje myśli co do tego filmu. Całkowicie się zgadzam z Twoją opinią i nie mam nic do dodania - no może poza przyznaniem medalu dla jednego z najbardziej irytujących aktorów/ postaci, jakie dane mi było zobaczyć - tytułowego Keitha. Gościu był totalnie denny i żenujący, to już trzeba mieć talent, by w filmie o takiej tematyce wystawiać takiego osobnika.

W świetle oceny dla Keith i poruszanych przyczyn irytacji najbardziej ciekawią mnie Twoje kryteria oceny dla "Musimy porozmawiać o Kewinie" bo wydało mi się to skądinąd dziwne.

Generalnie zgadzam się z wypowiedzią, ale co do jednego mam taką aluzję z życia wziętą. Chodzi mi o fragment:

"Największym minusem tego filmu są według mnie główni bohaterowie. Keith jest natrętny, chamski, męczący, manipuluje ludźmi i się nimi bawi. Nie widzę w nim żadnej dobrej cechy, nawet późniejsze odkrycia na jego temat nie wzbudziły we mnie żadnej sympatii do niego. Natomiast Natalie podejmuje głupie, nielogiczne decyzje, w ogóle nie potrafiłam zrozumieć jej postępowania"

W skrócie: przez długi czas latała za mną kiedyś dziewczyna, mimo że byłem właśnie opryskliwy, natrętny i chamski. Kobieca logika - tego nie ogarniesz.