W słabym kinie to widziałem, bez tego Dolby Digital od pierwszych minut. Czyżby przez to film mógł stracić aż tak bardzo na wartości? Chyba nie tylko. Historyjka rzeczywiście ograna już do bólu, kreacje aktorów bardzo mizerne, wbrew temu co piszą niektórzy. Nawet Pacino się nie stara, zawiodłem się. Przesłanie? Wyrecytowane bez przekonania, zupełnie jak przeprosiny trenera. Końcowa refleksja właścicielki drużyny - wbrew logice i psychice. "Głębia" dolepiona na siłę do płytkiego teledysku. W dodatku ten klip ciągnął się dwie i pół godziny, co zdecydowanie mu zaszkodziło. Podoba mi się "reporterski" styl Stone'a, ale samo to nie wystarczy. Brakowało napięcia, wciągającej akcji. Wcale nie kibicowałem tej drużynie ani poszczególnym bohaterom, nie budzili mojej sympatii. Zresztą nikt nic nie budził, ani sympatii, ani antypatii. Nużąca apatia. Jedyną prawdziwą wartością tego filmu są zdjęcia i montaż. Rzeczywiście godne Oscara, tylko szkoda, że trzeba je oglądać za cenę tak nieciekawej reszty. Słowem - męska gra, babskie gadanie. 5 punktów [7 listopada 2000, Kutno]