Film był w pewnym sensie usprawiedliwianiem zabijania. Geneza powstania seryjnego mordercy jest tylko na chwilę tknięta (scena gwałtu). Następnie widzimy lesbijski romans, który ma zaznaczyć, że nie taki diabeł straszny jak go malują. Kobieta zakochana, pełna uczuć, ale gdzieś na boku zabija sobie podłych mężczyzn. Czy aby reżyser nie przesadził? Przecież każdy seryjny morderca ma też normalne życie, ma bliskich, potrafi kochać i tym podobne sprawy. Skupianie się na jego osobistych sferach życia i pomijanie mrocznych stron psychiki nie wyjaśnia nic o nim samym, a tym bardziej nie stawia mordercy w trochę lepszym świetle. A chyba taki zamiar miał twórca filmu. PS. Film "Lektor" lepiej obrazuje zbrodniarza z innej, tej lepszej strony. Choć tam jest lepszy przypadek na taki temat. W tym filmie był chyba zbyt skrajny przykład zła i nie sposób go usprawiedliwiać bez koloryzowania.