Przygraniczna fabryka szkła. Nocami stoi pusta, rozświetla ją tylko kilka lamp. Ożywia ją dopiero pojawienie się pierwszych pracowników. To dobrze zbudowani i wytatuowani mężczyźni z Czech i Niemiec. Żyją w symbiozie, porozumiewają się w obu językach, prowadzą szorstkie rozmowy w trakcie przerw, ale przede wszystkim skupiają się na swojej pracy. Dzięki sile ich płuc i mięśni codziennie w fabryce powstaje kruche piękno.