Opowieść o życiu Klausa Nomiego, od początków jego kariery w Nowym Jorku, po przedwczesną śmierć. Tenor, z lubością śpiewający falsetem, artysta, którego trudno jednoznacznie zaklasyfikować, tworzący gdzieś na styku muzyki pop, form klasycznych (jego interpretacje arii autorstwa najwybitniejszych kompozytorów spotykały się z uznaniem również wśród znawców opery i muzyki poważnej) oraz kabaretu. Ekscentryk o wyglądzie przybysza z innej planety. Wypowiadają się o nim jego niegdysiejsi współpracownicy, świadkowie jego wczesnych występów, krytycy, a całość została bogato okraszona archiwalnymi materiałami w których mamy okazję obserwować Niemca w akcji. Widać, że twórca sam jest zafascynowany osobą swego bohatera - o Nomim mówi się tu przeważnie w samych superlatywach, ale na szczęście film nie przyjmuje formy pretensjonalnej laurki, jest za to przykładem bardzo rzetelnie wykonanej roboty, która usatysfakcjonuje każdego zainteresowanego awangardą przełomu lat 70- i 80-ych.