1. Członkowie załogi byli twardzi, ale było ich za mało i natrafili na coś, co całkowicie przerosło ich oczekiwania i wobec czego byli bezradni. Znaleźli się na planecie, która według danych komputera miała być dokładnie taka sama jak ta, na którą lecieli. Twardy i opanowany żołnierz nie wiedział, że nadeptuje na purchawkę, z której pyłek namiesza mu w głowie, w wyniku czego nie będzie mógł normalnie działać. Podobnie było z tym drugim, który po prostu dotknął ciekawie wyglądającej rośliny. Kapitan wahał się przed wylądowaniem na planecie, którą przypadkowo odkryli, ale w końcu, zapewniony, że panują na niej takie same warunki, jak na docelowej oraz pod presją pozostałych osób, podjął decyzję, którą uznał za dobrą. Pamiętajmy, że nie był on pierwszym kapitanem i został nim z konieczności...
W "Decydującym starciu" mieliśmy ekipę marines, którzy wiedzieli, że idą walczyć z potworami. W "Przymierzu" lecieli na planetę, która miała być zupełnie bezpieczna.
Dla mnie od jakichkolwiek rzekomo nieracjonalnych zachowań członków załogi bardziej głupie było zachowanie Upworth i Ricksa, którzy podczas gdy jeszcze trupy pozostałych nie ostygły poszli jak gdyby nigdy nic pod prysznic się bzykać w rytmie rozrywkowej muzyczki.

2. Zgwałcić? No co Ty, skąd ten pomysł? Davidowi od samego początku zależało tylko na tym, by móc robić na niej eksperymenty. Sam po cichu liczyłem na to, że dojdzie między nimi do czegoś szczególnego, ale to przecież nie tego rodzaju film. Elizabeth potrzebna mu była tylko i wyłącznie w charakterze matki, która miała znieść jaja do dalszej produkcji ksenomorfów.
W "Prometeuszu" jeszcze się wahałem co do tej postaci i jej intencji, ale w "Przymierzu" zobaczyliśmy, że David okazał się być jednym z najbardziej popapranych czarnych charakterów w historii kina. Z jego rozmowy z Walterem dowiadujemy się, że jest zbyt idealny, bo androidy z jego serii zostały wyposażone w zdolność tworzenia, czego Walter już nie potrafił. David był tak bardzo ludzki, że zaczął myśleć jak człowiek chory umysłowo - jak psychopata, który uważa, że robi dobrze w myśl jakiegoś większego celu, a tak naprawdę powoduje katastrofę.

3. Nie bardzo rozumiem tego zarzutu. To, że obcy jest stworzony tylko po to, by być wrogim dla innych, ma wykluczać możliwość jego zginięcia? Tym bardziej, że tak łatwo to oni na każdym kroku wcale nie ginęli. Zachowanie obcego wobec przesadnie pewnego siebie Davida było rzeczywiście trochę dziwne, ale nie wiadomo, jak ostatecznie by się on zachował, gdyby doktor Manhattan go nie sprzątnął...

4. Jeżeli chodzi o postać, która ma się stać równie kultowa jak Ripley, to zdaje się, że taką postać już mamy... Jest nią David, tyle że w trochę inny sposób :) A czy będziemy jej kibicować, to jest dopiero pytanie...

5. Właśnie uważam, że tę część zrobili bardziej w dawnym stylu. "Przymierze" nie jest już tak wysmakowane wizualnie i dźwiękowo jak "Prometeusz". Fakt, więcej w nim dynamicznych scen niż w "Ósmym pasażerze", ale dzisiaj film wyglądający jak ten z '79 nie odniósłby już takiego sukcesu, i powodu tego chyba właśnie należy upatrywać we współczesnych widzach.

PS. Właśnie przed chwilą kolega nasunął mi myśl, że androidem, który przeżył, mógł jednak być Walter :)

"PS. Właśnie przed chwilą kolega nasunął mi myśl, że androidem, który przeżył, mógł jednak być Walter :)"

A to byłoby ciekawe. Ja osobiście wolę, aby jeden i drugi. Bo byłoby interesująca rozgrywka między nimi. Takie pseudo dobra ze złem. Tylko sama nie jestem do końca pewna, któremu bym bardziej kibicowała. I może faktycznie masz rację, że David jest tym bohaterem. I bardzo dobrze.
A co do twoich wyjaśnień. Nie chodziło mi o zarażonych. Tylko o resztę załogi, Każda ich decyzja narażała sukces misji. I robili to świadomie. Zaczynając od kapitana, a kończąc na pilotach. Więc ta kąpiel po prysznicem, też pasuje do moich obiekcji. Ale tak czy siak najbardziej zirytowała mnie ta żonka, która zachowywała się jak histeryczka.
Co do obcego to po prostu sentyment.
Dlaczego napisałam o gwałcie, ponieważ ta próba pocałunku była według mnie dziwaczna (i chyba nic sensownego nie wnosiła).
P.S. Ale faktycznie po cichu również liczyłam na coś więcej, ale między nią a Walterem (Ale wiem, że to niedorzeczne. Jednak z drugiej strony powstał kiedyś już taki film "Człowiek przyszłości").

Obejrzałem dziś film drugi raz i dochodzę do wniosku, że to jednak nie mógł być Walter. Świadczy o tym fakt, że na końcu android otwiera magazyn z zahibernowanymi ludźmi hasłem "David..." (choć nie rozumiem, jak takie hasło mogło zadziałać na statku, z którym ten nie miał nic wspólnego). Po drugie David kazał na końcu Matce odtworzyć utwór Wagnera, który na samym początku grał solo na fortepianie Waylandowi. Byłby to bardzo duży zbieg okoliczności, gdyby i Walterowi chodziła po głowie ta sama muzyka. Poza tym ten jego cyniczny uśmieszek i teksty do Danniels, gdy zamknął za nią kapsułę hibernacyjną. Nawet gdyby został przekabacony pod wpływem tego, co mówił David, to nie sądzę, żeby zachowywał się w taki sposób.

Mnie nie chodziło tylko o zarażonych, ich podałem tylko jako przykład najtwardszych z załogi, którzy mimo to nie mogli sobie poradzić z sytuacją, która zaistniała. Co do żony pilota, to myślę, że jej zachowanie było całkiem wiarygodne biorąc pod uwagę skalę zagrożenia. Zobaczyła jak plecy kolegi są rozszarpywane i wychodzi przez nie jakiś potwór. Raczej trudno byłoby zachować spokój w takiej sytuacji. Ona zamknęła drzwi do ambulatorium i pobiegła po broń - całkiem dobra decyzja. Głupio, że potem rozwaliła cały statek strzelając w zbiorniki z paliwem, ale przecież trudno było trafić w małego i szybkiego neomorfa. Bardziej niemądre było zachowanie jej męża, który pomimo ostrzeżeń komputera kazał zejść statkiem na czterdzieści kilometrów. Ale to wszystko działo się w bardzo stresowej sytuacji, a wielu z nich łączyły bliskie relacje, więc ja bym aż tak nie zwracał uwagi na pewne zachowania, które mogą dziwić, gdy wydarzenia takie ogląda się z pozycji wygodnego fotela w kinie...

O co chodzi z tym pocałunkiem? Nie pamiętam takiej sceny. Co do uczucia Davida do Shaw, to po scenie, w której grał na flecie przy stworzonym dla niej ołtarzyku, można sądzić, że naprawdę darzył ją jakimś uczuciem, ale tylko dlatego, że była jedyną osobą, którą mógł wykorzystać do badań nad tworzeniem nowych potworów. Jak to przecież bywa u psychopatów...

Pamiętasz tekst "Chyba tak to się robi?"
A żonka już panikowała zanim pojawił się obcy.
Ale tak jak pisałam muszę jeszcze raz obejrzeć, żeby stwierdzić obiektywnie. Bo na tą chwilę jestem rozczarowana. Ponieważ nie wszystko układa mi się w logiczną całość. Tym bardziej, że oglądałam podczas maratonu. Ale mój kolega oglądał na drugi dzień i stwierdził, że jest zajebisty. Więc miejmy nadzieje, że nie będzie u mnie jak z Prometeuszem.
P.S. Ale i tak uważam, że akurat załoga statku to najsłabszy punkt filmu. Ale kompensuje mi to relacja David-Walter. Jeden zachowuje się jak ojciec, który chce przekazać swoją wiedzę drugiemu. A ten jak to dziecko, wie swoje.

Nie, nie pamiętam tego tekstu.

Z tym gwałtem to nie jest taki zły trop. W Alien, kiedy Ash atakuje Ripley, scena została tak zrobiona, żeby to wyglądało na próbę gwałtu- sam Scott mówił o tym w wywiadach/materiałąch dodatkowych. Ma to pewien związek z dziełami Gigera, w którym jest pełno seksualnych konotacji. Zresztą daleko szukać- facehugger to czysty gwałt i jeszcze specjalnie w "Obcym" postanowiono zapłodnić faceta, żeby wywołać szok, bo zapłodnienie kobiety byłoby niczym specjalnym.

Tylko jak na ironię facehugger ma wygląd mocno waginalny :)

Właśnie ;) Wszystko się zgadza, stąd tamta scena z David i Daniels mogła być podobnie pomyślana.

Wiesz nigdy myślałam o tym w ten sposób (facehugger). Ale faktycznie jak się zagłębić coś w tym jest.

Ja bym dodał jeszcze do listy pytań następujące:
- Dlaczego David pomagał Daniels i Tennessee rozprawić się z ksenomorfem, którego zapewne sam zaimplantował kolesiowi z poparzoną twarzą (chyba, że wcześniej facehugger zdążył to zrobić w ciągu paru sekund, tzn. zanim zdjęli go z jego twarzy)?
Przecież wystarczyłoby, żeby zamknął nie tę gródź, co trzeba albo gdyby zrobił to z parosekundowym opóźnieniem i byłoby po sprawie ;)

Tak to też było dziwne. Ale doszłam do wniosku, że chciał przejąć statek z kolonistami. Więc poświęcił swojego pupila;)

Możliwe. Zresztą, co tam ksenomorfy! Dzisiaj wystarczył naprawdę niedługi bankiet z sąsiadem przy zacnym winku własnej roboty, żeby komary tak mnie pokąsiły, że atak facehuggera to przy nich pikuś ;)