Spokojne i udane życie małżeństwa przerywa nagły, śmiertelny wypadek Massima (Andrea Renzi). Antonia (Margherita Buy) nie może się pozbierać po stracie ukochanego, przestaje chodzić do pracy, spotykać się z przyjaciółmi. Pewnego razu odkrywa przypadkowo, że Massimo od siedmiu lat ją zdradzał, a jego wybrańcem był inny mężczyzna - Michele (Stefano Accorsi).

Antonia i Massimo są małżeństwem od ponad dziesięciu lat. Mieszkają w ładnej willi w zamożnej podmiejskiej dzielnicy Rzymu. Są szczęśliwi. Niespodziewanie Massimo ginie w wypadku samochodowym. Antonia całkowicie pogrąża się w smutku. Jej jedynymi towarzyszami są Veronica, jej matka, i Nora, służąca z Filipin. Antonia nie potrafi wziąć się w garść, nie pracuje, zaniedbuje przyjaciół i znajomych, zamyka się w swym bólu. Do momentu, gdy odkrywa, że Massimo miał kogoś przez siedem lat. Żądza odkrycia, kto to był, zmusza Antonię do wyjścia z jej skorupy. Zna nazwisko i adres. Ten trop doprowadza ją do osoby, z którą jej mąż ją zdradzał przez siedem lat. Okazuje się, że nie chodziło o inną kobietę... lecz o mężczyznę. Ma na imię Michele i mieszka w dzielnicy klasy robotniczej.
Dochodzi do dramatycznej konfrontacji, ale także do wzajemnej fascynacji. W końcu coś ich łączy - kochali tego samego mężczyznę. Antonia odkrywa, że Michele otoczony jest rodziną złożoną z bliskich przyjaciół, która dla jej męża była jak druga rodzina. Różnica między nimi była taka, że rodzina tworzona przez Antonię i Massimo była zamkniętą i chronioną jednostką, podczas gdy rodzina Massimo i Michele była otwarta na resztę świata, gdzie mężczyźni i kobiety żyją nie zwracając uwagi na orientację seksualną, rasę, wiek czy klasę. W miarę jak się lepiej poznają, Antonia i Michele dochodzą do wniosku, że ich dwoje łączy więcej, niż którekolwiek z nich z Massimo. Antonię pociąga taki model alternatywnej i dużej rodziny, prawie zastępuje jej Massimo. Zaczyna przenosić swą potrzebę miłości, która po śmierci męża nie miała ujścia, na Michele.

Kolejny raz mamy okazję zajrzeć do świata funkcjonującego na marginesie tzw. normalności. Włoski reżyser tureckiego pochodzenia Ferzan Ozpetek jest gejem i tego nie ukrywa. Kręci filmy o ludziach takich, jak on sam. Przewodniczką w tej historii jest młoda, włoska mieszczanka Antonia (Margherita Buy), która ceni spokój i wygodę. Od lat kocha jednego mężczyznę. Jak podkreśla matka, brak jej ciekawości życia. Antonię i Massimo poznajemy, gdy udając obcych, flirtują ze sobą w muzeum. Potem, w luksusowym domu na przedmieściach Rzymu jedzą kolację i odpoczywają w ogrodzie - idylla lekko podszyta fałszem. Gdy Massimo ginie w wypadku, Antonia traci chęć i motywację do życia. Porządkując rzeczy męża, odkrywa, że nie była tą jedyną. Zaczyna więc szukać. Trafia do robotniczej dzielnicy Rzymu, do mieszkania pełnego dziwnych indywiduów. Domniemana kochanka okazuje się mężczyzną, Michele (Stefano Accorsi). On nie chce z nią rozmawiać, była przecież jego rywalką, wrogiem. Antonia nie daje za wygraną. Pragnie poznać drugą twarz męża, tak jej obcą i trudną do zaakceptowania. Młoda kobieta i Michele zbliżają się do siebie. Do pewnego momentu mamy wrażenie, że połączy ich coś więcej. Michele i jego przyjaciele tworzą serdeczną, otwartą rodzinę, składającą się z outsiderów - transseksualistów, homoseksualistów i emigrantów. Patrzymy na nich oczami Antonii. Światy Antonii i Michele są kontrastowo różne - ona żyje w sterylnym, uporządkowanym otoczeniu, a mieszkanie Michele jest gwarne, kolorowe i ciepłe, pełne zmysłowości. Operator świetnie oddaje atmosferę tych miejsc. Nieoczekiwane spotkanie dla wszystkich jest szokiem i wyzwaniem Muszą pozbyć się uprzedzeń, wyzwolić spod władzy stereotypów i nauczyć otwartości. Ale nie tak łatwo wyzbyć się hipokryzji. Nawet wtedy, gdy od innych doznajemy czegoś dobrego. Kreacje aktorskie Margherity Buy i Stefano Accorsi są pełne emocji, bardzo prawdziwe. Reżyser Ferzan Ozpetek jest na pewno wielbicielem filmów Almodovara - buduje podobną, melodramatyczno-żartobliwą atmosferę, którą podkreśla piękna, liryczna muzyka. Zwroty scenariusza mogą zaskoczyć widzów przywykłych do hollywoodzkiej przezroczystości i przewidywalności. A otwarte zakończenie pozwala dopisać własną wersję dalszych losów bohaterów - mieszczańsko-przyzwoitą, szokująco-wyzwoloną, albo po prostu szczęśliwą.

Antonia i Massimo są małżeństwem od ponad dziesięciu lat. Mieszkają w ładnej willi w zamożnej podmiejskiej dzielnicy Rzymu. Są szczęśliwi. Niespodziewanie Massimo ginie w wypadku samochodowym. Antonia całkowicie pogrąża się w smutku. Jej jedynymi towarzyszami są Veronica, jej matka, i Nora, służąca z Filipin. Antonia nie potrafi wziąć się w garść, nie pracuje, zaniedbuje przyjaciół i znajomych, zamyka się w swym bólu.
Do momentu, gdy odkrywa, że Massimo miał kogoś przez siedem lat.
Żądza odkrycia, kto to był, zmusza Antonię do wyjścia z jej skorupy. Zna nazwisko i adres. Ten trop doprowadza ją do osoby, z którą jej mąż ją zdradzał przez siedem lat. Okazuje się, że nie chodziło o inną kobietę... lecz o mężczyznę. Ma na imię Michele i mieszka w dzielnicy klasy robotniczej.

Dochodzi do dramatycznej konfrontacji, ale także do wzajemnej fascynacji. W końcu coś ich łączy – kochali tego samego mężczyznę. Antonia odkrywa, że Michele otoczony jest ‘rodziną’ złożoną z bliskich przyjaciół, która dla jej męża była jak druga rodzina. Różnica między nimi była taka, że rodzina tworzona przez Antonię i Massimo była zamkniętą i chronioną jednostką, podczas gdy rodzina Massimo i Michele była otwarta na resztę świata, gdzie mężczyźni i kobiety żyją nie zwracając uwagi na orientację seksualną, rasę, wiek czy klasę. W miarę jak się lepiej poznają, Antonia i Michele dochodzą do wniosku, że ich dwoje łączy więcej, niż którekolwiek z nich z Massimo. Antonię pociąga taki model alternatywnej i dużej rodziny, prawie zastępuje jej Massimo. Zaczyna przenosić swą potrzebę miłości, która po śmierci męża nie miała ujścia, na Michele.
Antonia i Michele doświadczają wiele dramatycznych i zabawnych, tragicznych i ironicznych sytuacji. Te przeżycia sprawiają, że są bliscy zakochania się w sobie.

Antonia jednak uzmysławia sobie, że łączy ich przede wszystkim duch Massimo,
i postanawia odejść. Lecz odejście nie jest ucieczką. To, co przeżyła z Michele i jego przyjaciółmi nie tylko pomogło wyjść z jej smutku, lecz także uświadomić sobie, że żyła biernie, broniąc się przed życiem. Teraz jest gotowa otworzyć się na świat i zacząć wszystko od nowa. Znowu potrafi kochać.

[opis dystrybutora]